Η αρχή τού ονόματος: "Γιαχβέ"

 Η αρχή τού ονόματος: "Γιαχβέ", κατά τη μαρτυρία τής Αγίας Γραφής, ανάγεται στον καιρό τής Εξόδου τού Ισραήλ στην Αίγυπτο........Ο Θεός απεκάλυψε το όνομα αυτό στο Μωυσή, ως εξής:

Ο Μωυσής βρισκόταν στη Μαδιάμ, και έβοσκε τα πρόβατα τού πεθερού του, τού Ιοθόρ, όταν ήλθε στο όρος Χωρήβ ή Σινά....... Εκεί, ο Θεός εμφανίστηκε σ' αυτόν με το γνωστό φαινόμενο τής βάτου, και τον κάλεσε βγάλει τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο........... Ο Μωυσής, αντίλαμβανόμενος τις
δυσκολίες αυτής τής αποστολής, πρόβαλε την αντίρρηση: "Ποιος είμαι εγώ, που θα πάω να πω στον Φαραώ ότι θα βγάλω τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο;" (Έξοδος 3/γ΄ 11)......... Ο Θεός απάντησε, βεβαιώνοντάς τον ότι θα ήταν Αυτός μαζί του. (3/γ΄ 12)............ Τότε ο Μωυσής είπε: "Όταν θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πως ότι με έστειλε ο Θεός τών πατέρων μας και με ρωτήσουν: "Ποιό είναι το όνομά του;" τι θα τους πω;" (3/γ΄ 13).

Στο ερώτημα αυτό για το όνομά του, ο Θεός είπε πρώτα, "Είμαι αυτός που είμαι". ......... Έπειτα είπε: " Έτσι να πεις στους γυούς Ισραήλ: Ο Είμαι יהוה (ΓΧΒΧ) με απέστειλε σ' εσάς" (3/γ΄ 14).......... Και τελείωσε ως εξής: " Έτσι να πεις στους γυούς Ισραήλ: Ο ΕΙΝΑΙ, (γράφεται : יהוה (ΓΧΒΧ) , και προφέρεται: Γιαχβέ), ο Θεός τών πατέρων μας... με απέστειλε σ' εσάς............. Αυτό είναι το όνομά μου αιώνια, και αυτό το μνημόσυνό μου σε γενιές γενεών". (3/γ΄ 15).

Στην Έξοδο 6/ς΄ 3, ο Θεός μαρτυρεί ότι το όνομά του, "Ο ΕΙΝΑΙ", δηλαδή "ΓΙΑΧΒΕ" στα Εβραϊκά, ήταν άγνωστο στους πατριάρχες............. Ο Μωυσής όμως στα συγγράμματά του, το χρησιμοποιεί και σε αφηγήσεις προγενεστέρων εποχών, προφανώς επειδή στην εποχή του ήταν γνωστό.......................................................................................Το יהוה (ΓΧΒΧ) Γιαχβέ λοιπόν, που όπως είπαμε σημαίνει: "Είναι", υποδηλώνει ότι ο Θεός εκείνος, Είναι ο ΩΝ, (ο Υπάρχων), Αυτός που έχει την ύπαρξη, δηλαδή το "Είναι" στην ίδια του τη φύση, έτσι που αυτό να ταυτίζεται με τ' όνομά Του........... Αυτός που "Υπάρχει" προ πάντων, και ο οποίος έφερε σε ύπαρξη κάθε τι άλλο, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως "μη υπάρχον αφ' εαυτού"............ Κατά τη σημασία αυτή, το Γιαχβέ, είναι συνώνυμο και προς τη γνωστή φράση όρκου τού Θεού: "Ζω εγώ". (Αριθμοί 14/ιδ΄ 21. Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 40).

Ως "Ων", (υπάρχων), ο Θεός δηλώνει ότι είναι αιώνιος και ατελεύτητος. (Το "Ων", βρίσκεται σε χρόνο διαρκείας, και σημαίνει "ΕΙΝΑΙ". Κατά το λεξικό τού Δημητράκου: "Ο αιωνίως υπάρχων Θεός"). (Έξοδος 3/γ΄ 14)................ O Ων, είναι η λέξη που χρησιμοποιεί η Εκκλησία τού Κυρίου στα Ελληνικά, για να αποδώσει την Εβραϊκή λέξη: "Γιαχβέ" στη γλώσσα μας................. Τη βρίσκει κανείς στις Άγιες Εικόνες, στα Ιερά κείμενα τής Αγίας Γραφής και στην υμνολογία τής Εκκλησίας. Επίσης, με τη λέξη αυτή, συγγενεύει η λέξη: "ουσία", που τόσο ρόλο έπαιξε στις Οικουμενικές Συνόδους. (Ων, Ούσα, Ουσία). "Ουσία", σημαίνει "ύπαρξη".

Στη συνέχεια, αναφέρουμε μερικούς ορισμούς τής λέξεως "ουσία", από αρχαίους Χριστιανούς........... "Ουσία είναι πράγμα υπαρκτό". (Λεοντίου Βυζαντίου μν. εργ. PG 1277 D).

"Ουσία είναι η παραλλαγή τού ανυποστάτου... το μη υπαρκτό το ονομάζουμε ουσία." "Ουσία είναι το να υπάρχει κάτι". "Είναι το όντως υπαρκτό". (Γρηγόριος Νύσσης).

"Ουσία... είναι... αυτό το ΕΙΝΑΙ τού Θεού". (Βασίλειος Καισσαρείας).

Ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε, ότι η "ουσία", όταν αναφέρεται στο Θεό, σημαίνει: "Αυτός είναι ο Ων". (Γιαχβέ).

Κατά το Γρηγόριο το θεολόγο: "Ο Ων και ο Θεός είναι τής Ουσίας ονόματα". (Όσον αφορά τη χρήση τής λέξεως "ουσία" για το Θεό).

Η λέξη "Ουσία", λέγεται στη θεολογία και: "Φύση" τού Θεού............ Όταν λοιπόν μιλάμε για το όνομα: "Γιαχβέ", για το "Είναι", ή για τον Όντα, ή για την "Ουσία", ή για τη "Φύση" τού Θεού, μιλάμε για το ίδιο πράγμα.

Νικ.Σωτηρόπουλος ο ΙΗΣΟΥΣ σημαίνει ΓΙΑΧΒΕ ίσον Αληθινός ΘΕΟΣ

Στην Αγία Γραφή........( Στο Εβραϊκό κείμενο ):.......Στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο της Εξόδου ο Μωυσής ρώτησε τον Θεό

"Όταν θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πως ότι με έστειλε ο Θεός τών πατέρων μας 

και με ρωτήσουν: "Ποιό είναι το όνομά του;" 

τι θα τους πω;"

.....Στο ερώτημα αυτό για το όνομά του, ο Θεός είπε .......  

"Είμαι αυτός που είμαι"..........

Έπειτα είπε: " Έτσι να πεις στους γυούς Ισραήλ: Ο Είμαι (ΓΙΑΧΒΕ) με απέστειλε σ' εσάς"...........Και τελείωσε ως εξής: " Έτσι να πεις στους γιούς Ισραήλ: Ο ΕΙΜΑΙ, (γράφεται  και προφέρεται: Γιαχβέ στα Εβραικά ), ο Θεός τών πατέρων μας... με απέστειλε σ' εσάς. Αυτό είναι το όνομά μου αιώνια, και αυτό το μνημόσυνό μου σε γενιές γενεών". (3/γ΄ 15)...........Οι Ιεχώβάδες οι οποίοι είναι Αίρεση.....το χρησιμοποιούν για να παραπλανούν τους Χριστιανούς........Στην Παλαιά Διαθήκη ( στο Εβραικό κείμενο αναφέρονται πολλά ονόματα του Θεού ) ......        Ελοχίμ = Ο Θεός (πληθυντικός), Θεός Ισχυρός και Δημιουργός (Γέν. 1/α/1)

·         Eλ Ελιόν  = Ο Θεός ο Ύψιστος (Γέν. 14/ιδ/18-20)

·         Ελ Ροΐ  = Ο Θεός ο Βλέπων (Γέν. 16/ις/13-14)

·         Ελ Σαντάι  = Ο Θεός ο Παντοδύναμος (Γέν. 17/ιζ/2-3)

·         Ελ Ολάμ  = Ο Θεός ο Αιώνιος (Γέν. 21/κα/33)

·         Γιαχβέ Ιρέ  = Γιαχβέ Προμηθευτής (Γέν. 22/κβ/11-14)

·         Αντονάι  = Κύριος (Έξοδ. 4/δ/10-12)

·         Γιαχβέ Ραφά  = Γιαχβέ Θεραπευτής (Έξοδ. 15/ιε/26)

·         Γιαχβέ Νισί  = Γιαχβέ η Σημαία μου (Έξοδ. 17/ιζ/16)

·         Ελ Κανό  = Ο Θεός ο Ζηλότυπος (Έξοδ. 20/κ/5)

·         Γιαχβέ Μεκοντισκεμ  = Γιαχβέ Αγιαστής (Έξοδ. 31/λα/12)

·         Ελ Ραχούμ  = Ο Θεός της Υπομονής (Δευτ. 4/δ/31).

·         Ελ Χανεεμάν  = Ο Θεός ο Πιστός (Δευτ. 7/ζ/9)

·         Ελ Χαγκαντόλ  = Ο Θεός ο Μέγας (ή ο Μέγιστος) (Δευτ. 10/ι/17)

·         Γιαχβέ Σαλόμ  = Γιαχβέ Ειρηνευτής (Κριτ. 6/ς/22-24)

·         Ελ Ντεότ  = Ο Θεός της Γνώσης (Α΄ Σαμ. 2/β/3)

·         Ελ Χανορά  = Ο Θεός ο Φοβερός (Νεεμ. 9/θ/32).

·         Γιαχβέ Ραά  = Γιαχβέ Ποιμένας (Ψαλμ. 23/λγ/1)

·         Ελ Έμετ  = Ο Θεός ο Αληθινός (Ψαλμ. 31/λα/5).

·         Ελ Χαγιάι  = Ο Θεός της Ζωής μου (Ψαλμ. 42/μβ/8)

·         Ελ Σαλί  = Ο Θεός ο Βράχος μου (Ψαλμ. 42/μβ/9).

·         Γιαχβέ Σαβαώθ  = Γιαχβέ Αρχιστράτηγος, Κύριος των Δυνάμεων (Ψαλμ. 46/μς/7)

·         Ελ Γισραέλ  = Ο Θεός του Ισραήλ (Ψαλμ. 68/ξη/36)

·         Ελ Χασαμάγιμ  = Ο Θεός των Ουρανών (Ψαλμ. 136/ρλς/26).

·         Ελ Χακαντός  = Ο Θεός ο Άγιος (Ησ. 5/ε/16)

·         Ελ Γκιμπόρ  = Ο Θεός ο Ισχυρός Πολεμιστής (Ησ. 9/θ/6).

·         Ελ Γιεσουατί  = Ο Θεός της Σωτηρίας (Ησ. 12/ιβ/2)

·         Ελ Τσαντίκ  = Ο Θεός ο Δίκαιος (Ησ. 45/με/21)

·         Γιαχβέ Τσιντκενού  = Γιαχβέ Δικαιόνων (Ιερ. 23/κγ/5-6)

·         Ελ Χανούν  = Ο Θεός ο Ελεήμων (Ιωνάς 4/δ/2)

·         Ελ Εχάντ  = Ο Θεός ο Μόνος (Μαλ. 2/β/10).

Πιο σωστά θα ήταν αν λέγαμε ότι ο Θεός ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ, επειδή ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και δεν χρειάζεται να τον διακρίνουμε από άλλους ΨΕΥΔΕΙΣ ΘΕΟΥΣ. 

Εξάλλου και το όνομα ΓΙΑΧΒΕ στην ουσία είναι μετοχή του ρήματος ΕΙΜΑΙ (ο ων, ο υπάρχων). 

Δηλαδή ο Κύριος παρουσιάζει τον εαυτό Του απλώς ως το ΑΥΘΥΠΑΡΚΤΟ ΟΝ – «Εγώ ειμί ο Ων […] ο Ων απέσταλκέν με» (Εξοδ. 3/γ/14). 

 Για τούτο ακριβώς το λόγο, στην Καινή Διαθήκη, παρόλο που οι Απόστολοι έγραψαν σε λαούς γεμάτους ψευδείς "θεούς", δεν αισθάνθηκαν ποτέ την ανάγκη να χρησιμοποιήσουν κάποιο από τα ΠΟΛΛΑ ονόματα που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη για τον Θεό. 

 Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης παντού στα γραπτά τους χρησιμοποιούν την λέξη «Κύριος»

Γιαχβέ

Είναι το όνομα που ο ίδιος ο Θεός έδωσε στο Μωυσή (Έξοδος 3:13) και σημαίνει ο Ων. Οι Εβδομήκοντα που μετέφρασαν στα ελληνικά τις Γραφές χρησιμοποιούν τον όρο «Κύριος». Σεβόμενοι το πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά, που είναι καθ’ όλα σύμφωνο με την αγγλική Βίβλο, διατηρούμε την ονομασία αυτή.