ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΣΟΥ, Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΘΕΟΣ.

 

12 Oκτωβρίου, 1986

Eιρήνη σε σένα. 

Tο Φως σε οδηγεί, αγαπημένη Μου. 

Έχε ειρήνη.

Θέλω να Σου πω, ότι ένιωθα ειρηνικά και άνετα με το Δανιήλ (νοσταλγούσα τον άγγελό μου).

Άφησέ τον, δεν είναι παρά ο υπηρέτης Mου. 

Eγώ είμαι ο Δημιουργός Σου, ο Παντοδύναμος Θεός.

Aυτό που θέλω να πω είναι ότι είχα ειρήνη με τον Δανιήλ και τον αγαπώ.

Tο ξέρω. 

Άφησέ τον.

Mου είπε κάποτε :"κανένας άνθρωπος δεν αγάπησε τόσο πολύ τον άγγελό του όσο εσύ". Tο είπε;

Nαι.

Tο εννοούσε;

Tο εννοούσε. 

Άφησέ τον τώρα και μείνε μαζί Mου. 

Γείρε κοντά Μου το κεφάλι σου, νιώσε πόσο σε αγαπώ. 

Eίσαι η κόρη Mου, είμαι ο Oυράνιος Πατέρας σου και σε ευλογώ. 

Eίσαι δική Mου. 

Eίμαι ο Γιαχβέ, ¹και δε θα αφήσω ποτέ κανένα να σε βλάψει. 

Nιώσε την αγάπη που έχω για σένα.

Aκουσέ Mε. 

Σε παρατηρούσα να μεγαλώνεις από την τρυφερή σου ηλικία. 

Σε κρατούσα κοντά Mου και εύρισκα ότι ήσουν αρεστή στα Mάτια Mου. 

Σε κοίταζα να μεγαλώνεις όπως τα αγριολούλουδα που έχω πλάσει. 

H Kαρδιά Mου πλημμύριζε χαρά να σε βλέπω να ζεις μέσα στο Φως Mου. 

Παρέμενα κοντά σου. 

Tο μπουμπούκι Mου άρχισε να ανθίζει. 

Eίχες φτάσει στην ώρα της αγάπης. 

Σε ένιωθα και χαιρόμουν. 

Ένιωθα την καρδιά σου και σε ευλογούσα, διάβαζα τις επιθυμίες σου και χαιρόμουν να τις νιώθω. 

Παρέμενα κοντά σου για να σε βοηθήσω να διατηρήσεις την ομορφιά σου. 

Σε είδα να ανθίζεις και τότε σε κάλεσα αλλά εσύ δε Mε άκουσες. 

Σε ξανακάλεσα, αλλά εσύ Mε αγνόησες. 

Eρχόσουν να με δεις πότε πότε και η Kαρδιά Mου χαιρόταν να σε βλέπει. 

Aυτές τις λίγες φορές που ήρθες² , ήμουν γεμάτος χαρά. 

Ήξερα ότι ήσουν δική Mου, αλλά εσύ φαινόσουν να Mε έχεις ξεχάσει. 

Oύτε ποτέ ένιωσες ότι βρισκόμουν κοντά σου.

Tα χρόνια περνούσαν, η ευωδιά σου σε εγκατέλειπε. 

Eκτεθειμένα στους δριμείς ανέμους του χειμώνα, τα φύλλα σου άρχισαν να πέφτουν, το κεφάλι σου έγειρε και τα πέταλά σου έχασαν τη βελούδινη δροσιά τους και την ομορφιά τους. 

O ήλιος άρχισε να σε μαραίνει, τα αισθήματά σου σκλήρυναν.

Kατάλαβέ Mε, σε κοίταζα με συμπόνια, δεν μπορούσα να το αντέξω άλλο. 

Πολλές φορές σε πλησίασα και σε ένιωσα, εσύ όμως είχες απομακρυνθεί πολύ, δεν μπορούσες να Mε αναγνωρίσεις. 

Δεν αναγνώριζες πια Εκείνον που έσκυβε πάνω σου, σε κρατούσε σφιχτά και σε καλούσε με το όνομά σου. 

Θρηνούσα τη χαμένη σου ωραιότητα, βλέποντας ότι κρατούσα στην αγκαλιά Mου ένα άθλιο παιδί, αξιολύπητο στην όψη. 

H θέα σου προκαλούσε δάκρυα στην Kαρδιά Mου, γιατί μπορούσα ακόμη να δω μέσα στα μάτια σου ένα αμυδρό φέγγος από την αγάπη της νιότης σου που είχες κάποτε για Mένα.

Σε σήκωσα κοντά Μου, τα μικρά σου χέρια γραπώθηκαν επάνω Mου. 

Ένιωσα ανακούφιση βλέποντας το παιδί Mου να έχει την ανάγκη Mου. 

Σου έδωσα νερό για να καταπραύνω τη δίψα σου, σε έθρεψα και σε βοήθησα σιγά-σιγά να ανακτήσεις την υγεία σου. 

Eγώ είμαι ο Θεραπευτής σου, Εγώ είμαι ο Λυτρωτής σου, πάντα θα είμαι, δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ, σε αγαπώ. 

Eγώ ο Θεός, δεν θα σε ξαναφήσω πια να χαθείς. 

Eυχαρίστησέ Mε τώρα και μείνε μαζί Mου. 

Σε ζωοποιήσα, αγαπημένη, στηρίξου επάνω Mου, στρέψου προς Εμένα και κοίταξέ Mε. Eίμαι ο Θεός, ο Oυράνιος Πατέρας σου. 

Kατάλαβε γιατί είμαι μαζί σου.

Eγώ ο Θεός, θα κάνω το ίδιο για όλους τους άλλους γιους και θυγατέρες Mου, γιατί όλοι είστε δικοί Mου. 

Δεν θα τους αφήσω να μαραθούν στον ήλιο. 

Θα τους προστατέψω, θα τους συνεφέρω. 

Δεν θα περιμένω να δω τα φύλλα τους να σκορπίζουν. 

Δεν θα περιμένω να σας δω διψασμένους. 

Nα το θυμάστε, Eγώ ο Θεός, σας αγαπώ όλους. 

Θα σας ενώσω και πάλι όλους.

---

1 Στο Αγγλικό πρότυπο αναφέρεται η λέξη " Γιαχβέ" που ως γνωστό, μεταφράστηκε από τους εβδομήκοντα ως " Κύριος ο Θεός¨. (σημ.μεταφραστή)
2 Στην εκκλησία.

              ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ .          

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Ο Σατανάς Συνεχίζει με Διάφορες Επιθέσεις

Ο διάβολος ήξερε πόσο σιχαίνομαι τις κατσαρίδες. Δεν με ευχαριστεί που το γράφω αυτό, αλλά νομίζω ότι πρέπει να δείξω τον τρόπο που με πολεμούσε ο διάβολος. Μια μέρα, καθώς έβγαινα από ένα δωμάτιο, έκλεισα την πόρτα. Ξαφνικά ένιωσα να με πιτσιλάει στο πρόσωπο κάτι υγρό. Δεν μπορούσα να καταλάβω από πού προερχόταν. Άκουσα ξαφνικά το διάβολο να γελά και μου είπε ειρωνικά: «Έτσι βαφτίζω εγώ. Αυτός ο αγιασμός σου αξίζει!». Τότε κατάλαβα τι είχε συμβεί. Είχα λιώσει στο πλαίσιο της πόρτας μια μεγάλη κατσαρίδα... Κόντεψα να μείνω στον τόπο από αηδία! Δεν μου αρέσει που γράφω τόσα πολλά για τις επιθέσεις του Σατανά, αλλά θέλω να δείξω πόσο με πολεμούσε για να εμποδίσει τη διάδοση των μηνυμάτων και να με αποκλείσει από την αποστολή για την οποία με προετοίμαζε ο Κύριος.

Μια μέρα, αποφάσισε πάλι να αλλάξει τακτική. Για να με ξεγελάσει πήρε την εμφάνιση του πεθαμένου πατέρα μου. Ακόμη και ο τρόπος που μου μιλούσε ήταν ο ίδιος. Μια τέλεια απομίμηση. Μου μίλησε γαλλικά, όπως συνήθιζε να το κάνει μερικές φορές ο πατέρας μου και είπε: «Κοίταξε, αγαπητή μου... Ο Θεός σε λυπήθηκε και με έστειλε για να σου πω ότι κάνεις λάθος. Πώς μπόρεσες να πιστέψεις ότι επικοινωνεί μαζί σου με τον τρόπο αυτό; Όπως ξέρεις, αυτό είναι αδύνατο και το μόνο που πετυχαίνεις είναι να προσβάλλεις και να εξοργίζεις το Θεό. Σκέψου... Ο Θεός να σου μιλάει; Πού άκουσες ποτέ κάτι τέτοιο; Μόνο η τρέλα μπορεί να σε κάνει να το πιστεύεις!». Ρώτησα: «καλά, τι γίνεται όμως με τον άγγελό μου, είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό με αγγέλους;» Όταν είπε: «Ω, αυτός...», η φωνή του ήταν γεμάτη μίσος και αναγνώρισα γι’ άλλη μια φορά το Σατανά.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ.

 

 Είμαι Η Ειρήνη

10 Oκτωβρίου, 1986

Eγώ είμαι το Φως. Eγώ, ο Iησούς, θέλω να σε προειδοποιήσω ποτέ να μην πέσεις στις παγίδες που σου έχει στήσει ο Πονηρός, ποτέ να μην πιστέψεις σε κανένα μήνυμα που σου φέρνει ανησυχία. Προσπάθησε να καταλάβεις γιατί ο πονηρός κάνει το παν για να σε σταματήσει. Κόρη Μου, κάθε μήνυμα που καταδικάζει τα μηνύματά Μου προέρχεται από τον πονηρό. Θα προσπαθήσει και πάλι να σε αποθαρρύνει και να σε σταματήσει. Eγώ που είμαι ο Σωτήρας σου, σε διαβεβαιώνω ότι τα μηνύματα που περιέχουν πρόσκληση για αγάπη και ειρήνη, για να βοηθήσουν όσους είναι χαμένοι να βρουν το δρόμο της επιστροφής τους σε Mένα, προέρχονται όλα από τον Πατέρα κι από Εμένα. Γι' αυτό μην αποθαρρύνεσαι, έχε πίστη σε Mένα. Θυμήσου, μην πιστεύεις σε κανένα μήνυμα που θα αφήσει την ψυχή σου ταραγμένη. Eίμαι η Eιρήνη και ειρηνικά πρέπει να νιώθεις.

ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ.

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Ο Εξαγνισμός Μου Συνεχίζεται

Αφού πέρασαν λίγες μέρες, ο άγγελός μου ξαφνικά μου ζήτησε να πάω να βρω έναν ιερέα και να του δείξω τα μηνύματα. Έκανα ακριβώς όπως μου είπε, αλλά απογοητεύτηκα πολύ. Είχα μεγάλες προσδοκίες, αλλά αυτό που δέχτηκα ήταν ένα χαστούκι. Ο ιερέας νόμισε ότι περνούσα μια ψυχολογική κρίση και πίστεψε ότι ήμουν στα πρόθυρα της σχιζοφρένιας. Ήθελε να εξετάσει τα δυο μου χέρια. Πήρε τα χέρια μου και τα κοίταξε. Ήξερα τι σκεφτόταν. Έψαχνε να βρει ίχνη κάποιας ανωμαλίας στα χέρια μου, όπως συμβαίνει με ορισμένες ψυχικές ασθένειες. Πίστεψε ότι ο Θεός του είχε φορτώσει αυτό τον βαρύ σταυρό, δηλαδή εμένα. Με λυπήθηκε και μου είπε να πηγαίνω να τον βλέπω όποτε θέλω. Τον επισκεπτόμουν κάθε δυο ή τρεις μέρες. Δεν μου άρεσε να πηγαίνω σ’ αυτόν γιατί με έβλεπε σαν ψυχασθενή στο πρώτο στάδιο. Αυτό συνεχίστηκε για τρεις ή τέσσερις μήνες. Η μόνη αιτία που συνέχιζα να τον επισκέπτομαι ήταν ότι ήθελα να του αποδείξω ότι δεν ήμουν ψυχασθενής. Τελικά, ύστερα από αρκετό καιρό, κατάλαβε ότι ήμουν υγιής. Μια μέρα μάλιστα είπε ότι αυτό που είχα μπορούσε να είναι ένα χάρισμα από το Θεό.

Ο φύλακας άγγελός μου στο μεταξύ με οδηγούσε προς το Θεό κι ένα από τα πρώτα του μαθήματα ήταν πάνω στη διάκριση. Αυτά τα μαθήματα πάνω στη διάκριση εξόργιζαν το διάβολο ακόμη περισσότερο γιατί σήμαιναν ότι, ακόμη κι αν εμφανιζόταν σαν άγγελος φωτός, εγώ θα καταλάβαινα τη διαφορά.

Ο άγγελος μου είπε ότι θα με πλησίαζε ο Χριστός και ότι η δική του αποστολή πλησίαζε στο τέλος της. Λυπήθηκα όταν άκουσα αυτά τα νέα. Δεν ήθελα να με αφήσει ο άγγελός μου. Προσπάθησε να με πείσει εξηγώντας μου ότι ήταν μόνο ένας υπηρέτης του Θεού και ότι τώρα θα έπρεπε να στραφώ στο Θεό. Προσπάθησε να μου εξηγήσει ότι η αποστολή του ήταν να με φέρει κοντά στο Θεό και να με παραδώσει στα χέρια Του, αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε να υποφέρω ακόμη πιο πολύ. Δεν μπορούσα να αντέξω τη σκέψη ότι, από τη μια μέρα στην άλλη, θα έπαυα να επικοινωνώ με τον άγγελό μου.

Όπως μου το προείπε ο άγγελός μου Δανιήλ, μια μέρα ήρθε στη θέση του ο Χριστός. Όταν μου αποκαλύφθηκε, με ρώτησε: «ποιο σπίτι είναι σπουδαιότερο, το σπίτι σου ή το σπίτι Μου;» Του απάντησα, «το σπίτι Σου». Ένιωσα ότι η απάντησή μου Τον ευχαρίστησε, Εκείνος με ευλόγησε και έφυγε.

Πάλι, στη θέση του αγγέλου μου ήρθε ο Κύριος και μου είπε: «Εγώ είμαι» κι όταν με είδε να διστάζω, είπε καθαρά, «Εγώ είμαι, ο Θεός». Αλλά εγώ, αντί να χαρώ, ήμουν δυστυχισμένη. Μου έλειπε τρομερά ο άγγελός μου. Τον αγαπούσα πάρα πολύ και μόνο η σκέψη ότι δεν θα ξαναρχόταν, γιατί τη θέση του θα έπαιρνε ο Θεός, με ενοχλούσε. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω τι μου είπε ο Θεός σχετικά με την αγάπη που έτρεφα για τον άγγελό μου. Είπε ότι κανείς δεν αγάπησε τον άγγελό του όσο εγώ και ότι ήλπιζε κάποτε να μου πει αυτά τα λόγια: "Κανείς δεν Με αγάπησε στην εποχή σου όσο εσύ»."

Τώρα, ο άγγελός μου έμεινε στο περιθώριο. Ο Θεός με ρώτησε «Με αγαπάς;» κι εγώ απάντησα, ναι. Δεν με έψεξε που δεν Τον αγαπούσα αρκετά, αλλά αντίθετα είπε πολύ μαλακά «Αγάπα Με περισσότερο».

Την επόμενη φορά που ο Κύριος μου φανερώθηκε, μου είπε: «ζωογόνησε τον Οίκο Μου» και πάλι «ανακαίνισε τον Οίκο Μου». Δεν θυμάμαι αν απάντησα, αλλά ήξερα ότι αυτό που μου ζητούσε ήταν αδύνατο.

Τις επόμενες μέρες, με επισκεπτόταν πότε ο άγγελός μου και πότε ο Χριστός, μερικές φορές και οι δυο. Ο άγγελός μου με νουθετούσε, μου ζητούσε να κάνω ειρήνη με το Θεό. Όταν μου το ζήτησε, ξαφνιάστηκα πολύ και του είπα ότι δεν έκανα πόλεμο με το Θεό, πώς θα μπορούσα να κάνω ειρήνη μαζί Του;

Ο Θεός μου ζήτησε πάλι να Τον αγαπήσω. Μου ζήτησε να γίνω πιο οικεία μαζί Του, όπως ήμουν με τον άγγελό μου, δηλαδή να Του μιλώ ελεύθερα, αλλά εγώ δεν μπορούσα. Δεν τον ένιωθα ακόμη σαν φίλο αλλά σαν ξένο. Ο άγγελος μου υπενθύμισε ότι ήταν μόνο υπηρέτης του Θεού και ότι έπρεπε να αγαπώ το Θεό και να Τον δοξάζω. Όσο περισσότερο με έσπρωχνε προς το Θεό, τόσο με κυρίευε ο φόβος ότι θα με αφήσει. Μου έλεγε να εγκαταλειφθώ στο Θεό αλλά εγώ δεν το έκανα.

Ο Σατανάς στο μεταξύ δεν είχε εγκαταλείψει τον αγώνα, ήλπιζε ακόμη ότι θα με βρει σε στιγμή αδυναμίας. Ο Θεός μου επέτρεψε μια ή δυο φορές να ακούσω μια συνομιλία ανάμεσα στο Χριστό και το Σατανά. Ο Σατανάς Του ζητούσε την άδεια να με πειράξει. Έλεγε στο Χριστό: «Θα δούμε τη Βασούλα σου... η αγαπητή σου Βασούλα δεν θα σου μείνει πιστή, θα πέσει και για τα καλά τούτη τη φορά, θα σου το αποδείξω την ώρα της δοκιμασίας της». Και έτσι δόθηκε άδεια στο Σατανά να με βάλει σε κάθε είδους πειρασμούς, απίστευτους πειρασμούς! Κάθε φορά που καταλάβαινα ότι επρόκειτο για πειρασμό και τον ξεπερνούσα, έβαζε μπροστά μου ακόμη μεγαλύτερο. Πειρασμούς που αν υπέκυπτα, η ψυχή μου θα πήγαινε κατευθείαν στην κόλαση. Ύστερα, ξανάρχισε τις επιθέσεις του. Έκαψε με καυτό λάδι το μεσαίο μου δάχτυλο, εκεί που ακουμπώ το μολύβι για να γράψω. Αμέσως βγήκε φουσκάλα και χρειάστηκε να το δέσω με επίδεσμο για να μπορώ να κρατώ το μολύβι και να γράφω. Ο διάβολος προσπαθούσε ξανά και με κάθε τρόπο να σταματήσει την επικοινωνία μου με το Θεό και με το γράψιμο. Έγραφα πονώντας πολύ. Μόλις έκλεινε η πληγή, επαναλαμβανόταν το ίδιο ξανά και ξανά, έτσι έγραφα επί εβδομάδες, αλλά υποφέροντας συγχρόνως.

Όταν πήγα με την οικογένειά μου για διακοπές στην Ταϊλάνδη, επισκεφθήκαμε με βάρκα ένα νησί. Στην επιστροφή, καθώς μπαίναμε στο λιμάνι, η βάρκα κουνήθηκε και έχασα την ισορροπία μου. Για να μην πέσω αρπάχτηκα από το πρώτο πράγμα που βρέθηκε μπροστά μου και ήταν η εξάτμιση της μηχανής που ζεματούσε. Έκαψα ολόκληρη την παλάμη του δεξιού μου χεριού. Η πρώτη σκέψη μου ήταν: «πώς θα γράψω;». Το χέρι μου πρήστηκε, κοκκίνισε και πονούσε πολύ. Απείχαμε μισή ώρα από το ξενοδοχείο αλλά μέχρι να φτάσουμε, το πρήξιμο και ο πόνος είχαν εξαφανιστεί. Δεν υπήρχε σημάδι εγκαύματος. Ο Κύριος μου είπε αργότερα ότι δεν είχε επιτρέψει στο Σατανά να το παρατραβήξει, γι’ αυτό θεράπευσε το χέρι μου. Ο διάβολος δοκίμασε κι άλλο τρόπο για να με εμποδίσει να γράψω. Φανερώθηκε στο γιο μου, που τότε ήταν δέκα χρονών, στο όνειρό του. Παρουσιάστηκε σαν γέρος και του είπε, καθισμένος κοντά στο κρεβάτι του «Το καλό που σου θέλω, πες της μάνας σου να πάψει να γράφει κι αν δεν ακούσει, θα σου κάνω το ίδιο που της είχα κάνει όταν ήταν μικρή. Θα έρθω όταν θα είσαι ξαπλωμένος, θα σου τραβήξω το κεφάλι προς τα πίσω και θα σε πνίξω».

Αυτό ήταν κάτι που μου συνέβη όταν ήμουν περίπου έξη ετών. Μια νύχτα, είχα δει μπροστά μου ενώ ήμουν ξαπλωμένη, πάνω από το λαιμό μου δυο φοβερά άσχημα γέρικα χέρια. Αμέσως μετά, ένιωσα κάτι να μου τραβάει το κεφάλι προς τα πίσω, εκθέτοντας το λαιμό μου. Μετά, τίποτε. Αυτό όμως με άφησε έντρομη.

Ο Σατανάς με κυνηγούσε από τα παιδικά μου χρόνια. Κάθε νύχτα σχεδόν, όταν ήμουν περίπου έξη ετών, εμφανιζόταν στα όνειρά μου σαν μεγάλος μαύρος σκύλος για να με τρομάξει. Ήταν πάντα το ίδιο όνειρο. Περπατούσα μέσα σε ένα σκοτεινό διάδρομο και στο βάθος ήταν αυτός ο σκύλος που γρύλιζε, έτοιμος να μου ορμήσει και να με κάνει κομμάτια, κι εγώ έτρεχα τρομαγμένη.

Όταν ήμουν περίπου δέκα ετών, είδα στο όνειρό μου τον Ιησού. Ήταν στο βάθος ενός διαδρόμου. Είδα μόνο την εικόνα Του. Φαινόταν ως τη μέση. Μου χαμογελούσε κι έλεγε, « Έλα, έλα σε Μένα ». Ξαφνικά, σα να με άρπαξε ένα άγνωστο ρεύμα που με έφερνε όλο και πιο κοντά Του. Φοβήθηκα αυτό το άγνωστο ρεύμα και ο Ιησούς, βλέποντας το φόβο μου, μου χαμογέλασε. Το ρεύμα με παρέσυρε προς το μέρος Του, ώσπου το πρόσωπό μου κόλλησε στο δικό Του πρόσωπο.

Όταν ήμουν πάλι δώδεκα ετών περίπου, είχα άλλη μια μυστική εμπειρία. Ήταν ο πνευματικός γάμος μου με τον Ιησού. Πάλι σε όνειρο, ήμουν ντυμένη νύφη και γαμπρός ήταν ο Ιησούς. Ήξερα ότι βρισκόταν εκεί, μόνο που δεν μπορούσα να τον δω. Ο κόσμος που παρευρισκόταν μας υποδεχόταν κρατώντας κλαδιά από βάγια. Υποτίθεται ότι βαδίζαμε προς τη γαμήλια τελετή. Αφού τελείωσε ο γάμος, μπήκα σε ένα δωμάτιο. Εκεί ήταν η Παναγία με την Μαγδαληνή και άλλες δυο άγιες γυναίκες. Η Παναγία ήταν χαρούμενη και ήρθε να με αγκαλιάσει. Άρχισε αμέσως να τακτοποιεί το φόρεμά μου και τα μαλλιά μου και κατάλαβα ότι ήθελε να είμαι ευπαρουσίαστη για τον Υιό Της.

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ....ΕΥΛΟΓΙΑ ΦΕΡΝΕΙ, ΟΧΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

 

Ο Άγιός γεννήθηκε στην Νεοκαισαρεια του Πόντου το 330 μ.Χ. (όλες οι περιοχές που αναφέρουμε ήταν κάποτε ελληνικές ενώ σήμερα ανήκουν στην επικράτεια της Τουρκίας),

σπούδασε στην Αθήνα σε φιλοσοφικές σχολές μαζί με τον φίλο του Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο

[σημ.: ήταν μαθηματικός, γιατρός, δικηγόρος και (όπως θα λέγαμε σήμερα) φιλόλογος –

και αργότερα έγινε μοναχός, ιερέας και επίσκοπος («δεσπότης») της Καισάρειας]

και κοιμήθηκε σε ηλικία 48 ετών τον Δεκέμβριο του 378 μ.Χ.

Κηδεύτηκε την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. και κάθε πρωτοχρονιά -όπως γνωρίζουμε- γιορτάζουμε την μνήμη του.

Ο Αη Βασίλης στα 48 χρόνια που έζησε, έκαμε τόσα πολλά για τους ανθρώπους που η ιστορία τον ονόμασε ΜΕΓΑ όσο ακόμα ζούσε.

Ας δούμε όμως τι έκανε ο Άγιος Βασίλης κι έγινε Μεγας.

Πρώτα πρώτα μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του.

Από πολύ νέος γύμναζε τον εαυτό του στο πνεύμα και τον έβαζε σε σκληραγωγίες

και, όπως λένε, άλλο δρόμο δεν γνώριζε εκτός αυτόν που οδηγούσε στο πανεπιστήμιο και στην εκκλησία.

Σε μεγάλες επιδημίες που ταλαιπωρούσαν τον λαό αυτός ήταν παρών και βοηθούσε σωματικά και ψυχικά διδάσκοντας την πίστη του Χριστού [ήταν και γιατρός].

Ο Άη Βασίλης ήταν πολύ αυστηρός με αυτούς που ξέφευγαν από την σωστή πίστη,

έλεγε και έγραφε την αλήθεια θαρραλέα και μάλιστα δεν δίστασε να ελέγξει ακόμη και αυτοκράτορες.

Συμπλήρωσε με ευχές την Θεία Λειτουργία που ακούμε αυτές τις ημέρες στην εκκλησία

και φέρει το όνομά του («Λειτουργία Αγίου Βασιλείου»).

Οι «ευχές» αυτές είναι μεγάλες & σπουδαίες προσευχές που λέει ο παπάς χαμηλόφωνα μέσα στο Ιερό, ενώ ο ψάλτης ψάλλει –

με αυτές τις προσευχές γίνεται η θεία Μετάληψη & τα άλλα σημαντικά πράγματα μέσα στη λειτουργία.

Η λειτουργία του Αγ. Βασιλείου γίνεται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του),

τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής,

τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο.

Τις άλλες μέρες γίνεται η λειτουργία που έχει γράψει ένας άλλος μεγάλος άγιος των γραμμάτων & της φιλανθρωπίας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος].

Επίσης, ο Άγ. Βασίλης έγραψε πολλά βιβλία για την καθοδήγηση των χριστιανών και ίδρυσε πολλά μοναστήρια, όπου αρκετοί μαθητές του αφιερώθηκαν στον Θεό.

Το πιο σπουδαίο του έργο όμως ήταν η οργάνωση της ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας στην επαρχία του: έφτιαξε κοντά στην Καισάρεια μια ολόκληρη πόλη από φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία κ.α.

Ίδρυσε και καθιέρωσε την διανομή αγαθών, τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και κάθε είδους βοήθεια σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λ.π.

Η πόλη αυτή [μετά το θάνατό του] ονομάστηκε Βασιλειάδα.

Φανταστείτε τι ανακούφιση θα ένιωθαν τότε οι φτωχοί, τα ορφανά, οι γέροι, οι ταξιδιώτες,

η Καισάρεια είχε γίνει μια μεγάλη οικογένεια με πατέρα τον άγιο Βασίλειο, τον επίσκοπό της.

Ενώ ζούσε ο άγιος Βασίλης, ο αδελφός του, ο άγιος Γρηγόριος της Νύσσης,

είδε το εξής όραμα: “’Ηταν νύχτα, όταν έγινε μία θεία λάμψη (“έλλαμψη”) από φως, την ώρα που (ο Βασίλειος) προσευχόταν στο σπίτι.

Το φως εκείνο ήταν άυλο (άκτιστο) και, με τη δύναμη του Θεού, πλημμύρισε (καταφώτισε) όλο το οίκημα, χωρίς να το ανάβει κάποιο εύφλεκτο υλικό”.

......................Λίγα θαυμαστά γεγονότα από τον βίο του Αγίου

Ιουλιανός ο Παραβάτης

Όταν ο Ιουλιανός ο παραβάτης, ο ασεβής και διώκτης των Χριστιανών, θέλησε να πάει στην Περσία να πολεμήσει πέρασε κοντά από την Καισαρεία. Ο Άγιος Βασίλειος γνωρίζοντας τον από την Αθήνα όπου ήταν συμφοιτητές πήγε μαζί με τον λαό να τον τιμήσει. Ο Ιουλιανός απαίτησε να του δωρίσει, αφού ο Άγιος δεν είχε τίποτε άλλο, τρεις από τους κριθαρένιους άρτους του. Ο Άγιος το έκανε και ο Ιουλιανός διέταξε τους υπηρέτες να ανταμείψουν τη δωρεά και να δώσουν χόρτο από το λειβάδι. Ο Άγιος Βασίλειος βλέποντας την καταφρόνηση του βασιλιά του είπε «εμείς, βασιλιά ότι μας ζήτησες από κείνο που τρώμε σου το προσφέραμε κι εσύ μας αντάμειψες από κείνο που τρως». Τότε ο Ιουλιανός θύμωσε πάρα πολύ και απείλησε, ότι όταν θα επιστρέψει από την Περσία νικητής, θα κάψει την πόλη και τον λαό θα τους πάρει δούλους. Όσο για τον ίδιο τον Άγιο Βασίλειο θα τον ανταμείψει όπως πρέπει.

Ο Άγιος Βασίλειος όταν πήγε στην πόλη ζήτησε από το λαό να μαζέψουν ότι πολύτιμο είχαν και να το αποθηκεύσουν κάπου έως ότου επιστρέψει ο φιλοχρήματος Ιουλιανός για να του το προσφέρουν. Ίσως κι έτσι κατευνάσουν την οργή του.

Όταν έμαθε ότι επιστρέφει ο άφρων βασιλιάς, ο Άγιος Βασίλειος ζήτησε από τους πολίτες να προσευχηθούν και να νηστεύσουν τρεις μέρες. Μετά όλοι μαζί ανέβηκαν στο δίδυμον όρος της Καισαρείας όπου στη μια από τις δύο κορυφές ήταν ο ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εκεί προσευχόμενος ο Άγιος είδε σε οπτασία, μια μεγάλη ουράνια στρατιά, να κυκλώνει το όρος και στη μέση να κάθεται σε θρόνο μια γυναίκα (η Παναγία) και να δοξάζεται, η οποία γυναίκα είπε στους αγγέλους να της φέρουν τον Μερκούριο για να φονεύσει τον Ιουλιανό, τον εχθρό του υιού της.

Έπειτα είδε τον Μάρτυρα Μερκούριο να φθάνει οπλισμένος μπροστά στην βασίλισσα των Αγγέλων κι όταν εκείνη τον πρόσταξε αυτός να φεύγει γρήγορα. Κατόπιν προσκάλεσε τον Άγιο Βασίλειο και του έδωσε ένα βιβλίο που ήταν γραμμένη όλη η δημιουργία της κτίσεως κι έπειτα του ανθρώπου. Στην αρχή του βιβλίου ήταν η επιγραφή «Είπε» και στο τέλος του βιβλίου εκεί που έγραφε για την πλάση του ανθρώπου ήταν η επιγραφή «Τέλος». Μόλις είδε την οπτασία αυτή ο Άγιος ξύπνησε.

Το νόημα της οπτασίας του βιβλίου, ήταν ότι ο Άγιος Βασίλειος έγραψε, όντως, ερμηνεία στην Εξαήμερον του Μωϋσέως στην οποία διηγείται, πως ο Θεός εποίησε τον ουρανό, την γη, τον ήλιο, την σελήνη, τη θάλασσα, τα ζώα και όλα τα αισθητά κτίσματα. Όταν όμως, έμελλε να γράψει και για την έβδομη ημέρα κατά την οποία ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, τότε ο Μέγας αυτός Άγιος άφησε την τελευταία του πνοή στη γη και πήγε στους ουρανούς να συναντήσει τον Κύριον του που με δύναμη αγάπησε και που γι’ Αυτόν μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα που έζησε έπραξε τόσα πολλά και τόσο μεγάλα. Το έργο του συμπλήρωσε κατόπιν ο αδελφός του ο Άγιος Γρηγόριος ο Αρχιεπίσκοπος Νύσσης, που έγραψε για την έβδομη ημέρα της πλάσεως του ανθρώπου.

Όταν ο Άγιος είδε την οπτασία, πήγε στην πόλη με μερικούς κληρικούς, στο Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου, όπου μη βρίσκοντας το λείψανο του Αγίου και τα όπλα του που φυλάσσονταν στον Ναό έναν αιώνα αφότου μαρτύρησε επί της βασιλείας του Βαλεριανού και Βαλερίου, κατάλαβε τι είχε συμβεί κι έτρεξε αμέσως στο λαό να τους ειδοποιήσει ότι ο άφρων Ιουλιανός φονεύθηκε.

Βλέποντας το θαύμα οι Χριστιανοί και την παρρησία του Αγίου Βασιλείου δεν θέλησαν να πάρουν πίσω την περιουσία που είχαν αποθηκεύσει για τον τύραννο Ιουλιανό. Ο Άγιος όμως αφού τους επαίνεσε για την πράξη τους, το ένα τρίτο του ποσού τους το έδωσε και τα υπόλοιπο ποσό το διέθεσε για να κτίσουν πτωχοτροφεία, ξενοδοχεία, νοσοκομεία, γηροτροφεία και ορφανοτροφεία.

Ουάλης

Μετά τον Ιουλιανό τον παραβάτη, βασίλευσε ο θεοσεβής Ιοβιανός μόνο για ένα χρόνο και κατόπιν τη βασιλεία παρέλαβαν ο Ουαλεντιανός και ο αδελφός του Ουάλης που ήταν αιρετικός, οπαδός του Αρειανισμού και διώκτης των Χριστιανών.

Ο Ουάλης αφού πήρε με το μέρος του όλους τους επισκόπους, θέλησε να κάμψει και τον Μέγα Βασίλειο που έμαθε ότι ήταν ανένδοτος.

Έστειλε δύο δικούς του ανθρώπους, οι οποίοι με απειλές προσπάθησαν να αποδεχθεί ο Άγιος τις αιρετικές και βλάσφημες δοξασίες του Αρείου.

Ο ένας, μάλιστα ο άρχοντας Μόδεστος αφού γύρισε άπραγος στον βασιλιά του είπε ότι, ευκολότερο είναι να μαλακώσει κανείς το σίδηρο παρά την γνώμη του Βασιλείου.

Ακούγοντας αυτά ο βασιλιάς Ουάλης θέλησε να πάει ο ίδιος στον Μέγα Βασίλειο.

Αυτό και έκανε.

Ήταν η μεγάλη εορτή των Θεοφανείων, όταν έφθασε ο βασιλιάς στον Ναό.

Εκεί είδε την τάξη και την ησυχία των Χριστιανών που παρακολουθούσαν, τον Άγιο Βασίλειο να τους διδάσκει, σεμνός, απέριττος, με λόγο δυνατό, γεμάτο σοφία και χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Ο βασιλιάς έδειξε να μετανιώνει κι αφού μίλησε με τον Άγιο, έφυγε.

Οι Αρειανοί Αρχιερείς, όμως και πάλι μετέβαλαν τη γνώμη του βασιλιά και τον έπεισαν να εξορίσει τον Άγιο.

Όρισε τότε ο βασιλιάς να συντάξουν ένα κείμενο με την απόφαση της εξορίας του Αγίου. ‘

Όμως, βλέποντας ότι το χέρι εκείνου που θα έγραφε την απόφαση της εξορίας, ξεράθηκε και το ίδιο του το παιδί αρρώστησε βαριά, κάλεσε τον Άγιο να προσευχηθεί.

Και κείνος μόνο που είδε το παιδί το ίασε.

Και τον Μόδεστο, ακόμη γιάτρευσε που και κείνος κινδύνευε να πεθάνει.

Αυτά είδε ο βασιλιάς και γύρισε στο θρόνο του.

Ο βασιλιάς Ουάλης αργότερα, θέλησε να χωρίσει την επαρχία της Καππαδοκίας σε δύο επαρχίες, με έδρα την Καισάρεια στη μία και τα Τύανα στην άλλη.

Οι επίσκοποι αιρετικοί όπως ήταν βρήκαν ευκαιρία, γιατί συνέχεια φιλονικούσαν με τον Άγιο Βασίλειο να χωρίσουν και τις Μητροπόλεις σε δύο, ορίζοντας δικό τους Μητροπολίτη στα Τύανα.

Τότε ο Άγιος με ταπείνωση τους είπε ότι η Εκκλησία δεν έχει υποχρέωση να ακολουθεί την βασιλεία, αλλά η βασιλεία την Εκκλησία,

ούτε είναι πρέπον να χωρίζουν οι Μητροπολίτες, οι μιμητές του Χριστού επειδή χώρισαν οι έπαρχοι.

Δεν τον άκουσαν όμως οι επίσκοποι και όρισαν Μητροπολίτη Τυάνων κάποιον Άνθιμον.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά έκλεψαν και κάποια κτήματα του Ναού του Αγίου Ορέστου που ήταν στη δικαιοδοσία του Αγίου Βασιλείου.

Ο Άγιος ως μιμητής Χριστού, ειρήνευσε και αρκέσθηκε στην επαρχία της Καισαρείας.

Βλέποντας ο Θεός την υπομονή του, σύντομα τιμώρησε τον Μητροπολίτη Τυάνων Άνθιμον και ενώθηκαν και πάλι οι επαρχίες.

Τότε είναι καθώς λένε ότι χειροτόνησε ο Άγιος Βασίλειος τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο Επίσκοπο στα Σάσιμα.

Αργότερα πάλι, με περίσσιο θράσος οι Αρειανοί επίσκοποι και με την άδεια του βασιλιά Ουάλη εκδίωξαν τον Αρχιερέα της Νίκαιας και τους Χριστιανούς της πόλης και κατέλαβαν τον Μητροπολιτικό Ναό.

Τότε έδρασε γι’ άλλη μια φορά ο Μέγας αυτός Άγιος της Εκκλησίας μας και αφού πήρε την άδεια του βασιλιά να διευθετήσει όπως αυτός ήθελε με τον τρόπο του,

αρκεί να είναι δίκαιος και για τα δύο μέρη,

έφθασε στη Νίκαια και είπε να σφραγίσουν τον Ναό και να είναι μέσα οι πιστοί Χριστιανοί και οι Αρειανοί

και αφού προσευχηθούν πρώτα οι οπαδοί του Αρείου,

εάν ανοίξουν οι πύλες να πάρουν αυτοί τον Ναό,

εάν όμως όχι να προσευχηθούν οι πιστοί χριστιανοί και εάν ανοίξουν οι πύλες να τους δοθεί και πάλι ο Ναός

εάν όχι να πάει στους Αρειανούς.

Συμφώνησαν όλοι και περισσότερο οι Αρειανοί αφού πλεονεκτούσαν στη περίπτωση που δεν άνοιγαν οι πύλες.

Έτσι κι έγινε.

Προσευχήθηκαν πρώτα οι Αρειανοί, για τρεις ημέρες.

Πώς να τους ακούσει ο Υιός του Θεού, όταν αυτοί τον υβρίζουν;

Οι πύλες και βέβαια έμειναν κλειστές.

Μετά προσευχήθηκαν οι πιστοί χριστιανοί με τον Άγιο Βασίλειο στο Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Διομήδους, που ήταν κοντά στον Μητροπολιτικό Ναό.

Κατόπιν ο Άγιος Βασίλειος με όλο το πλήθος των πιστών Χριστιανών πήγαν στο Μητροπολιτικό Ναό

και όταν ακούσθηκε ο Μέγας Βασίλειος να λέει «Ευλογητός ο Θεός των Χριστιανών εις τους αιώνας των αιώνων»,

έσπασαν οι μοχλοί και οι κλειδαριές και οι πύλες άνοιξαν.

Μετά από αυτό το θαύμα ο Ναός επανήλθε στους πιστούς Χριστιανούς και πολλοί από τους αιρετικούς του Αρείου επανήλθαν στην ορθή πίστη.

Οσιος Εφραίμ ο Σύρος

Μαθαίνοντας ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, τα θαύματα του Αγίου Βασιλείου, παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει ποιος είναι ο Άγιος.

Είδε τότε στήλη πυρός που έφθανε μέχρι τον ουρανό και άκουσε μια φωνή να λέει «Εφραίμ, Εφραίμ, καθώς την πυρίνην ταύτην στήλην, τοιούτος είναι ο Μέγας Βασίλειος».

Τότε γρήγορα έφυγε από την έρημο παίρνοντας μαζί του ένα διερμηνέα που να μιλάει την Ελληνική και Συριακή γλώσσα και πήγε να βρει τον Άγιο Βασίλειο.

Έφθασε την ημέρα της εορτής των Θεοφανείων, όταν την ώρα εκείνη λειτουργούσε ο Μέγας Βασίλειος και βλέποντας ο Όσιος Εφραίμ τα λαμπρά και πολύτιμα άμφια τα οποία φορούσε ο Άγιος Βασίλειος, θέλησε να φύγει γιατί νόμιζε ότι μάταια πήγε.

Τότε έστειλε, ο Άγιος Βασίλειος ένα διάκονο να βρει στη δυτική πύλη τον Όσιο Εφραίμ και να τον φέρει στο ιερό.

Ο Όσιος δεν θέλησε να πάει λέγοντας στον διάκονο, ότι μάλλον πλανήθηκε ο Αρχιερέας, γιατί αυτοί είναι ξένοι.

Έστειλε πάλι τον διάκονο ο Άγιος Βασίλειος λέγοντας του να του πει «Κύριε Εφραίμ, ελθέ εις το Άγιον Βήμα, διότι σε καλεί ο Αρχιεπίσκοπος».

Κατάλαβε έτσι ο Όσιος ότι στήλη πυρός ήταν ο Μέγας Βασίλειος και πήγε στο Άγιο Βήμα και αφού τον ασπάσθηκε συνομίλησε μαζί του για πνευματικά θέματα και θεία νοήματα.

Μια χάρη σου ζητώ, Άγιε Δέσποτα του είπε μέσω του διερμηνέα του ο Όσιος εφραίμ, να προσευχηθείς στον Κύριο μας να μου χαρίσει το Πανάγιο Πνεύμα την δύναμη να μιλήσω Ελληνικά. Προσευχήθηκε ο Άγιος Βασίλειος μαζί με τον Όσιο Εφραίμ και να το θαύμα.

Ο Όσιος πραγματικά μίλησε Ελληνικά.

Κατόπιν ο Άγιος Βασίλειος εχειροτόνησε τον Όσιο Εφραίμ Ιερέα και τον διερμηνέα του Διάκονο.

Μιμητής Χριστού

Όταν κάποτε παρατήρησε τον τοπικό άρχοντα για μία αδικία που έκανε σε μια χήρα γυναίκα, κι αφού ο άρχοντας δεν συμμορφώθηκε, αναγκάσθηκε ο Άγιος να του πει, ότι όπως έμενε ασυγκίνητος στις εκκλήσεις αυτής της αδικημένης γυναίκας έτσι κάποιοι θα μένουν ασυγκίνητοι όταν αυτός ο ίδιος θα έχει την ανάγκη τους.

Έτσι έγινε όταν ο βασιλιάς του έδειξε την οργή του, οδηγώντας τον σιδηροδέσμιο οι στρατιώτες του στις πόλεις για να πληρώσει τις αδικίες που είχε κάνει.

Τότε κατάλαβε την πρόρρηση του αγίου και παρακάλεσε τον Άγιο Βασίλειο και τον Θεό να τον λυπηθεί.

Ο αμνησίκακος Άγιος προσευχόμενος στον Θεό και μόνο με την ευχή του ηρέμησε το βασιλιά και μετά από έξι μέρες αφ’ ότου ο δυστυχής άρχοντας παρακάλεσε τον Άγιο Βασίλειο έφθασε γράμμα από το βασιλιά όπου τον ελευθέρωνε.

Μ’ αυτό τον τρόπο συνετίσθηκε ο άρχοντας κι αναγνώρισε την καλωσύνη του Αγίου τον οποίο κι ευχαρίσθησε.

Και στη γυναίκα που είχε αδικήσει έδωσε διπλάσιο το ποσό.

Προς το τέλος της επίγειας πορείας του, καθώς μετέβαινε στην Εκκλησία, μία αμαρτωλή γυναίκα έπεσε στα πόδια του ρίχνοντας ένα γράμμα στο οποίο έγραψε τις αμαρτίες της, γιατί ντρεπόταν η ίδια να τις ξεστομίσει και κλαίγοντας παρακαλούσε τον Άγιο να το διαβάσει και να συγχωρήσει τις αμαρτίες της.

Ο Άγιος την παρηγόρησε, και είπε ότι μόνο ο Κύριος συγχωρεί τις αμαρτίες μας.

Φιλεύσπλαχνος, όπως ήταν, κρατούσε το γράμμα σ’ όλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.

Στο τέλος κάλεσε τη γυναίκα και της επέστρεψε το γράμμα. Εκείνη μόλις το άνοιξε δεν βρήκε τίποτε γραμμένο, παρά μόνο ένα σημείο όπου αναφέρει ένα θανάσιμο αμάρτημά της.

Κλαίγοντας πάλι τον παρακαλούσε να την λυπηθεί και να προσευχηθεί και πάλι στο Θεό να τη συγχωρήσει.

Ο Άγιος Βασίλειος τότε της είπε να πάει αμέσως στην έρημο να βρει τον Όσιο Εφραίμ και να δεηθεί αυτός, στον Θεό για το αμάρτημα της.

Η γυναίκα χωρίς να χρονοτριβήσει με την ευχή του Αγίου πήγε αμέσως στην έρημο.

Εκεί βρήκε τον Όσιο Εφραίμ κι αφού του διηγήθηκε την ιστορία της, τον παρακάλεσε θερμά.

Ο Όσιος όμως της αρνήθηκε, λέγοντας της να πάει στον Άγιο Βασίλειο όπου οι δικές του δεήσεις έσβησαν τις αμαρτίες της έτσι αυτός πάλι μπορεί να δεηθεί στον Κύριο και για τη μία αμαρτία που έμεινε.

Να το κάνει σύντομα όμως γιατί ο Άγιος σε λίγο πεθαίνει.

Εκείνη μόλις το άκουσε έφυγε τρέχοντας να προλάβει ζωντανό τον Άγιο.

Όταν έφθασε, όμως η δύστυχη βρήκε το φέρετρο του και πλήθος κόσμου πάνω του.

Έκλαιγε και φώναζε, ρίχνοντας το γράμμα στα πόδια του Αγίου είπε σε όλους την ιστορία.

Κλαίγοντας έλεγε ότι ο Άγιος μπορούσε να δεηθεί και γι’ αυτή την αμαρτία αλλά την έστειλε σε άλλον.

Ένας Ιερέας τότε θέλησε να δει στο γράμμα για ποια αμαρτία μιλούσε η γυναίκα.

Και τότε να το θαύμα.

Δεν υπήρχε στο γράμμα τίποτε γραμμένο.

Κατά την τελευταία μέρα πάλι της ζωής του ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος έκανε Χριστιανό τον Εβραίο γιατρό και φίλο του Ιωσήφ καθώς και όλη του την οικογένεια με θαυμαστό τρόπο.

Αφού ο γιατρός τον επισκέφθηκε, ρώτησε ο Άγιος να του πει πόσες ώρες του μένουν.

Αυτός πιάνοντας τον σφυγμό του, του είπε ότι μένουν λίγες ώρες, κι ότι στη δύση του ηλίου θα πεθάνει.

Ο Άγιος τότε του είπε ότι αν ζήσει μέχρι την επόμενη ημέρα τι θα κάνει.

Ο Ιωσήφ του είπε ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο να πεθάνει ο ίδιος. Καλά το λες του είπε ο Άγιος να πεθάνεις για την αμαρτία και να ζήσεις εν Χριστώ.

Δέχθηκε ο Ιωσήφ γιατί ήταν αδύνατο με τους φυσικούς νόμους να συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Όταν έφυγε ο Εβραίος, προσευχήθηκε ο Άγιος Βασίλειος στον Θεό να του παρατείνει τη ζωή και για να δώσει την πραγματική ζωή στο φίλο του Ιωσήφ και στην οικογένεια του και για να προλάβει να έρθει εκείνη η δυστυχισμένη γυναίκα, που έστειλε στην έρημο στον Όσιο Εφραίμ.

Ο Θεός άκουσε τη δέηση του αγαπημένου δούλου του.

Την επόμενη ημέρα το πρωΐ ζήτησε να του φέρουν τον Εβραίο γιατρό.

Εκείνος αμέσως πήγε στο σπίτι του Αγίου νομίζοντας ότι θα τον βρει νεκρό.

Βλέποντας όμως ότι ο Άγιος Βασίλειος ήταν ζωντανός χωρίς καν σφυγμό και ζωή στις φλέβες του έπεσε στα πόδια του κι αναγνώρισε τον αληθινό Θεό και Σωτήρα Ιησού Χριστό.

Σε λίγο ο ίδιος ο Άγιος βάπτισε τον Ιωσήφ με το όνομα Ιωάννη και όλη του την οικογένεια.

Γύρω στις δέκα ρώτησε πάλι ο Άγιος τον φίλο του «Κύριε Ιωάννη πότε θα πεθάνω;»

κι εκείνος του απάντησε «όταν ορίσεις εσύ Δέσποτα»

Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου

Κατανοώντας ο Άγιος Βασίλειος τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί και στον κλήρο και στο λαό, να παρακολουθήσουν την μακρά Θεία Λειτουργία και τις ευχές προς τον Θεό, στην όλη ακολουθία του Αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου,

παρακάλεσε τον Κύριο με νηστεία και προσευχή να του φανερώσει τον τρόπο να βοηθήσει τους πιστούς.

Ο τρόπος, θαυμαστός, όπως μόνο σε έναν Μεγάλο διδάσκαλο, Πατέρα και Άγιο της Εκκλησίας θα ταίριαζε.

Σε οπτασία, λοιπόν, είδε ο Άγιος, ο σοφότατος Βασίλειος, τον Κύριο με τους Αποστόλους, να τελεί την Θεία Μυσταγωγία, λέγοντας τις ευχές όχι όπως ακριβώς είναι γραμμένες στη Θεία λειτουργία του αδελφοθέου Ιακώβου,

αλλά συντετμημένες με τέτοιο τρόπο, όπως τις συνέθεσε κατόπιν ο Άγιος στη Θεία Λειτουργία του.

Δεν απορρίπτω καμία ψυχή, προσφέρω τις Xάρες Mου ακόμη και στις πιο αξιολύπητες.

 

ΕΝΑ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  ΜΗΝΥΜΑ  ΣΕ  ΚΑΘΕ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΝΑ ΒΓΑΖΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΒΑΣΟΥΛΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ.

5 Oκτωβρίου, 1986

Διαβάζω ένα βιβλίο όπου πολλοί άνθρωποι αναφέρουν "εμπειρίες με τον Θεό". Kαι οι περισσότεροι αποθαρρύνθηκαν από "ειδικούς", που τους λένε να ξεχάσουν αυτές τις εμπειρίες, γιατί δεν είναι από το Θεό και ότι μόνο ανώτερες ψυχές μπορούν να δοκιμάσουν τέτοιες εμπειρίες και ότι πρέπει κανείς να είναι άγιος. Aπό ό,τι ξέρω, είμαι ένα τίποτα και απέχω πολύ από το καλό, αποφασίζω λοιπόν να σταματήσω αυτές τις συναντήσεις γράφοντας με τον Θεό. Με έκαναν να καταλάβω ότι για να πλησιάσεις τον Θεό πρέπει να είσαι άγιος, με έκαναν να πιστέψω ότι ο Θεός είναι τόσο απόμακρος. Tα εγκαταλείπω λοιπόν και θα αφήσω το χέρι μου να γράψει για τελευταία φορά ό,τι θέλει, οδηγημένο από τη "δύναμη" που έγραφε όλους αυτούς τους μήνες.

Bασούλα, μη Mε εγκαταλείπεις. 

Aγαπημένη, συνέχισε να Mε καλείς και να μαθαίνεις μαζί Mου. 

Θυμήσου, είμαι συνεχώς στο πλευρό σου. 

Eγώ ο Θεός, ζω μέσα σου, πίστεψέ Mε, είμαι ο Παντοδύναμος, ο Aιώνιος Θεός.

Όχι, δεν είναι δυνατόν! Δεν μπορεί να είναι ο Θεός. Aυτοί που ξέρουν, θα μπορούν να μου αποδείξουν ότι δεν είναι ο Θεός. Mόνο ανώτερες ψυχές, άγιες, μπορούν να λάβουν τέτοια χαρίσματα.

Δεν είμαι απρόσιτος, Bασούλα! 

Δεν αρνούμαι κανένα. 

Aποδίδω ευθύνη σε όσους καταστέλλουν τις ενθαρρύνσεις Mου προς τα παιδιά Mου, για να έρθουν κοντά Mου. 

Όποιος διδάσκει ότι για να μπορεί κανείς να είναι μαζί Mου ή να γίνει αποδεκτός από Εμένα, θα πρέπει να είναι αγνός ή άξιος, είναι αυτός που βλάπτει την Eκκλησία Mου. Όποιος Mε έχει βρει αλλά αποθαρρύνεται από τους άλλους, Eγώ, πού είμαι η Άπειρη Δύναμη, θα τον στηρίξω, δίνοντάς του τη Δύναμή Mου. 

Γιατί, γιατί να έχω ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται "ειδικοί" στο να κρίνουν αν είμαι Eγώ ή όχι, απαγορεύοντάς Mου κάθε πρωτοβουλία, αφήνοντας τα παιδιά Mου απαρηγόρητα, αβοήθητα και απογοητευμένα, περιφρονώντας όλες Mου τις Xάρες, αποσπώντας τα παιδιά Mου από Εμένα; 

Γιατί όλες Mου οι Eυλογίες απορρίπτονται; 

Eίμαι ο Aπειρος Πλούτος.

Kόρη Mου, όταν Mε βρήκες τελικά, ήμουν γεμάτος χαρά, ήμουν προσεκτικός να μη σε τρομάξω, ήμουν τρυφερός, όπως μια μητέρα με το παιδί της. 

Σε άφησα να Mε πλησιάσεις, ήμουν γεμάτος χαρά που σε κάλεσα και σε συνάντησα, που σε είχα κοντά Mου, που μοιράστηκα μαζί σου ό,τι έχω, αγαπημένη Mου. 

Kαι τώρα, έρχεσαι να Mου πεις ότι σκέπτεσαι να Mε αφήσεις γιατί Eγώ, ο Θεός, είμαι απρόσιτος και γιατί πληροφορήθηκες ότι μόνον άξιες ψυχές μπορούν να Mε πλησιάσουν κι ότι δεν έχεις τις απαιτούμενες αρετές! 

Δεν απορρίπτω καμία ψυχή, προσφέρω τις Xάρες Mου ακόμη και στις πιο αξιολύπητες.

Xαροποίησέ Mε και συνάντησέ Mε με αυτό τον τρόπο. 

Σε ευλογώ, κόρη Mου, σε καθοδηγώ, τρέφεσαι από Εμένα. 

Bασούλα, διάβασε σήμερα την Α΄ επιστολή Πέτρου, διάβασέ την προσεxτικά, θα σου την εξηγήσω αργότερα. 

Διάβασε το πρώτο κεφάλαιο. 

Να ζεις με πίστη. 

O Πέτρος σε διδάσκει να έχεις πίστη. 

O Iησούς με έκανε να καταλάβω πολλά πράγματα με τη λέξη πίστη. Oτι μπορεί κανείς να κινήσει βουνά με την πίστη. Πρέπει να πιστεύει τυφλά.

              ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ .          

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου(συνέχεια)

Η Μάχη Ανάμεσα στον Άγγελό μου και τον Σατανά

Σα να μην αρκούσε που βασανιζόμουν στη διάρκεια της ημέρας, ο Σατανάς ερχόταν και τη νύχτα. Δεν με άφηνε να κοιμηθώ, κάθε φορά που κόντευε να με πάρει ο ύπνος, επιχειρούσε να με πνίξει. Μερικές φορές τον ένιωθα σαν αετό που βύθιζε τα νύχια του στο στομάχι μου και μου έκοβε την ανάσα. Αισθανόμουν γύρω μου τη μάχη, αισθανόμουν ότι βρισκόμουν στο επίκεντρο της μάχης αυτής, ανάμεσα στον άγγελό μου και το διάβολο. Τότε, μια μέρα, σα να μην είχε συμβεί τίποτε, όλα σταμάτησαν. Ο Σατανάς εγκατέλειψε τις επιθέσεις του και είχα λίγες μέρες γαλήνης. Όλη αυτή η εμπειρία με άφησε μάλλον αδύνατη, αλλά δεμένη όσο ποτέ με τον άγγελό μου.

Στα μάτια μου, ο φύλακας άγγελός μου άρχισε να είναι το παν και γέμισε τη ζωή μου. Γαντζώθηκα πάνω του, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση. Κατάλαβα πόσο πολύ μας προστατεύουν οι φύλακες άγγελοί μας, πόσο μας αγαπούν, μας φροντίζουν, μας φυλάνε, κλαίνε για μας, προσεύχονται για μας, υποφέρουν μαζί μας και μοιράζονται το καθετί μαζί μας. Μοιράζονται λύπες και χαρές.

Έντρομος ο διάβολος, μόλις μάντεψε τι σκοπούς είχε ο Θεός για μένα, ξαναγύρισε στο προσκήνιο. Πονηρός καθώς είναι, τούτη τη φορά άλλαξε μέθοδο. Χρησιμοποίησε τον κλασικό τρόπο για να με ξεγελάσει και μου φανερώθηκε στη θέση του αγγέλου μου. Έδωσε μεγάλο βάρος στον τρόπο που θα μου παρουσίαζε το Θεό. Μόλις αντιλήφθηκε ότι ο Θεός με πλησίασε για κάποια αποστολή, έβαλε σκοπό να μου εμπνεύσει φόβο Θεού αλλά από λανθασμένη πλευρά ώστε, όταν θα έφτανε η ώρα να επικοινωνήσει ο Θεός μαζί μου, να Τον απέφευγα.

Παραδέχομαι ότι στην αρχή κατάφερε να με ξεγελάσει και πίστεψα αυτά που έλεγε για το Θεό, γιατί επωφελήθηκε από την άγνοιά μου για να θρέψει το νου μου με μια λανθασμένη εικόνα του Θεού. Τον παρουσίασε σαν φοβερό δικαστή, με ελάχιστη επιείκεια για τα πλάσματά Του που, με το παραμικρό μας σφάλμα, θα μας τιμωρήσει με φοβερό τρόπο. Αυτό συνεχίστηκε για λίγες μέρες.

Έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να διακρίνω ποιος είναι ποιος. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν ήμουν με τον άγγελό μου ή αν ήταν ο πονηρός που εμιμείτο τον άγγελό μου. Δεν είχα κανένα που να μπορώ να τον συμβουλευτώ. Ήμουν τελείως μόνη. Ούτε ήθελα να μοιραστώ αυτή την εμπειρία με το σύζυγό μου, από φόβο μήπως τον ταράξω. Ο Σατανάς, πιστεύοντας ότι είχε νικήσει, άρχισε να σφίγγει τα λουριά δείχνοντας σημάδια κακίας που με μπέρδευαν. Και το χειρότερο, κάθε μέρα που περνούσε, έφερνε κι άλλα δαιμόνια μαζί του, για να με πολιορκούν δυσκολεύοντας πάρα πολύ τον φύλακα άγγελό μου στην προσπάθειά του να με προστατεύσει. Μια φορά ο Θεός μου επέτρεψε να ακούσω το διάβολο που πρόσταζε τους αγγέλους του να έρθουν να μου επιτεθούν και να με παραλύσουν. Αυτοί οι πεπτωκότες άγγελοι με τριγύριζαν, με περιγελούσαν, μου έλεγαν ψέματα και με έβριζαν με κάθε λογής χυδαία λόγια. Επίσης μου έδωσαν το παρατσούκλι «ευσεβής», ειρωνικά. Ο Θεός επέτρεψε να συμβούν όλα αυτά, γιατί κι αυτός ήταν ένας άλλος τρόπος για να εξαγνίσει την ψυχή μου.