ΕΓΩ, Ο ΘΕΟΣ, ΥΠΑΡΧΩ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ.

 

ΕΝΑ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  ΜΗΝΥΜΑ  ΣΕ  ΚΑΘΕ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΝΑ ΒΓΑΖΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΒΑΣΟΥΛΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ.

 30 Σεπτεμβρίου, 1986

Eιρήνη σε σένα, κόρη Mου.

Σε παρακαλώ Iησού, φώτισέ με να γίνω ικανή να Σε νιώσω και να γράψω.

Bασούλα, η προσευχή που γίνεται με τα χείλη είναι επίκληση χωρίς περιεχόμενο.

Kατάλαβα το λάθος μου. Zήτησα από τον Iησού αυτή την χάρη χωρίς αγάπη, χωρίς να το σκεφθώ, χωρίς να το αισθάνομαι πραγματικά. Tην ξαναζήτησα αλλά εννοώντας πραγματικά κάθε λέξη και υψώνοντας την ψυχή μου σ'Aυτόν.

Nα απευθύνεσαι σε Mένα νιώθοντάς Mε, όπως αυτή τη φορά. 

Eγώ, ο Θεός νιώθω, νιώθω τα πάντα! 

Πρέπει να δέχομαι από την επίκλησή σου αγάπη από τα βάθη της καρδιάς σου, ότι Mε χρειάζεσαι, ότι Mε αγαπάς, ότι εννοείς κάθε λέξη που λες. 

Eγώ, ο Θεός, υπάρχω και αισθάνομαι. 

Kάθε προσευχή που γίνεται μόνο με τα χείλη, είναι καλύτερα να παραμένει θαμμένη. 

Oι προσευχές των χειλέων μοιάζουν με κραυγές μεσ' από τάφους. 

Nα θυμάσαι ότι υπάρχω και ότι αισθάνομαι. 

Eπιθυμώ όλα τα παιδιά μου να ενεργούν με τρόπο  που να Μου δίνει χαρά.

              ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ .          

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Οι Επιθέσεις του Σατανά

Πριν αρχίσω αυτό το κεφαλαίο, θα ήθελα να γράψω τι αναφέρει ο π. Marie Eugène στο βιβλίο του "Είμαι κόρη της Εκκλησίας" για τις δαιμονικές επιθέσεις.

"Αυτό που διακυβεύεται στη συνάντηση του ανθρώπινου με το θείο, της καθαρότητας του Θεού με την ρυπαρότητα της ψυχής, είναι πολύ σημαντικό ώστε να μην μπορεί να επέμβει ο διάβολος με όλη τη δύναμη που διαθέτει. Λίγο ακόμη και η ψυχή, καθαρισμένη από το βαθύ σκοτάδι, θα είναι ασφαλισμένη από τις επιθέσεις του και αυτό θα είναι τρομερό γι’ αυτόν... Ως εκ τούτου, ο διάβολος επωφελείται από τα πλεονεκτήματα που έχει ακόμη επάνω της λόγω των ατελειών της και των δεσμών της με τα αισθητά πράγματα. Ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού παρατηρεί ότι «ο διάβολος στήνεται με μεγάλη πονηρία στο δρόμο που οδηγεί από τη λογική στο πνεύμα.(Living Flame, st.iii; Peers, HI, 83)

"Το σκοτάδι αυτών των περιοχών, η σύγχυση της ψυχής, αναστατωμένη καθώς είναι από τις πρόσφατες εμπειρίες της και από την ένταση του πόνου, δημιουργούν καταστάσεις ιδιαίτερα ευνοϊκές για τις παρεμβολές του άρχοντα του σκότους και της πλάνης."

"Από ορισμένα εξωτερικά σημεία ήρεμης και βαθιάς σιγής των αισθήσεων, ο διάβολος εύκολα μαντεύει ότι η ψυχή δέχεται θεία επικοινωνία.

Ο Θεός επιτρέπει συνήθως στον εχθρό να μάθει γι’ αυτές τις χάρες που παρέχονται μέσω ενός καλού αγγέλου: εν μέρει για να κάνει αυτό που μπορεί εναντίον τους σύμφωνα με το μέτρο της δικαιοσύνης, και να μην μπορεί έτσι να προφασίζεται κάτι που δεν είναι αλήθεια, ότι δεν του δίνεται η ευκαιρία να κερδίσει την ψυχή, όπως είπε για τον Ιώβ. (Dark Night, Bk. II, xxiii; Peers, 1,449)

"Αυτή είναι η πραγματικότητα σχετικά με το πρόβλημα της σκοτεινής νύχτας του πνεύματος και τα αίτια που την προκαλούν. Αυτή η νύχτα είναι μια συνάντηση, ή μάλλον μια αληθινή πάλη οργανωμένη από την φιλάνθρωπη Σοφία. Ο Θεός τότε μόνο εδραιώνει την τέλεια βασιλεία Του μέσα στην ψυχή, όταν έχει αφαιρέσει την ακαταλληλότητά της για το θείο και έχει υπερνικήσει όλες τις δυνάμεις του κακού που έχουν κάποια επιρροή επάνω."

Όλα αυτά αναφέρθηκαν για να αντιληφθεί καλύτερα ο αναγνώστης γιατί ο Θεός επιτρέπει την παρέμβαση του Σατανά.

Αμέσως μετά την υπέροχη αυτή μέρα που πέρασα με τον Ουράνιο Πατέρα μας, όλη η μανία της κόλασης ξέσπασε πάνω μου! Ο Σατανάς μου επιτέθηκε με πολύ άγριο τρόπο. Το πρώτο πράγμα που άκουσα από αυτόν έμοιαζε περισσότερο με βρυχηθμό άγριου ζώου παρά με φωνή. Αυτός ο βρυχηθμός φαινόταν να λέει, «goooo!» (δηλ. φύγεεε!). Συμπέρανα ότι «go» σήμαινε ότι θα έπρεπε να σταματήσω να επικοινωνώ με τον άγγελό μου και με το Θεό. Απελπισμένη, στράφηκα να βρω τον άγγελό μου, αλλά ο Σατανάς είχε φαίνεται καταλάβει όλο το χώρο και με μεγάλο μίσος άρχισε να με βρίζει. Προξένησε τέτοια αγωνία και τέτοιο φόβο στην ψυχή μου που θα είχα πεθάνει αν ο Θεός δεν είχε σχέδιο για μένα. Ποτέ δεν είχα νιώσει τόση λύσσα. Τον πρόσταξα να φύγει κι αυτό φαίνεται ότι αύξησε ακόμη περισσότερο τη λύσσα του. Ήταν σαν τη λύσσα ενός τρελού. Έξω φρενών και σαν κάποιος που έχει χάσει τα λογικά του βρυχήθηκε, με φωνή βραχνή είπε: «Τι; Φύγε από ‘δώ σκύλα, φύγε, αλλιώς θα σε αποτελειώσει η φωτιά της κόλασης!». Άκουσα τον εαυτό μου να του απαντά «Όχι!». Με αυτό το «όχι» εννοούσα ότι δεν θα έφευγα από την παρουσία του Θεού και του αγγέλου μου. Τότε μου είπε απότομα ότι ήμουν καταραμένη και με έβρισε με τα πιο χυδαία λόγια.

Είναι δύσκολο να εξηγήσω αυτή την αγωνία που ο διάβολος μπορεί να διοχετεύσει στην ψυχή. Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι που, αν και η λογική σου λέει ότι δεν είσαι τρελός, όμως εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να το ελέγξεις. Αυτή η αγωνία συνήθως ερχόταν κατά κύματα και, σα να μην αρκούσε ο ίδιος ο Σατανάς, έστελνε να μου επιτεθούν και άλλα δαιμόνια. Όταν μου επιτίθονταν, ήταν κάτι τρομακτικό που μεγάλωνε μέσα μου, καμιά σχέση με εξωτερικό φόβο. Ήταν ένα συναίσθημα που ήμουν ανίκανη να το αποδιώξω.

Ο καημένος ο άγγελός μου σε αυτές τις φοβερές στιγμές, στιγμές που με έκαναν μερικές φορές να πιστεύω ότι θα έχανα τα λογικά μου, μπορούσε μόνο να μου λέει μια λέξη «ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ». Προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον άγγελό μου να με βοηθήσει να απαλλαγώ από την κατάσταση αυτή που φαινόταν να διαρκεί.