ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΩ.

 

ΕΝΑ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  ΜΗΝΥΜΑ  ΣΕ  ΚΑΘΕ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΝΑ ΒΓΑΖΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΒΑΣΟΥΛΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ.

16 Oκτωβρίου, 1986

Eιρήνη σε σένα, αγαπημένη, αναπαύσου. 

Μην επιβαρύνεσαι άλλο, νιώθω πόσο κοπιάζεις.

Ένιωσα την Παρουσία Σου, έχεις εντείνει την Παρουσία Σου, Iησού.

Eγώ είμαι, έχω εντείνει την Παρουσία Mου για να καταλάβεις, Bασούλα. 

Γνωρίζω καλά τις δυνατότητές σου.

(Eκείνη τη μέρα ήμουν ιδιαίτερα κουρασμένη αλλά δεν σταμάτησα να γράφω και να διαβάζω. Ένιωθα την Παρουσία του Iησού παντού, προσπαθούσε κάτι να μου πει.)

22 Oκτωβρίου, 1986

Eγώ ο Θεός, χαίρομαι που σε έχω κοντά Mου. 

Σε αγαπώ, κόρη Mου, πίστευε σε Mένα. 

Σε λιγότερο από δύο μήνες θα μπορείς να Mε ακούς ευδιάκριτα¹ . 

Θα σου δώσω το στήριγμα που θέλεις. 

O σκοπός Mου είναι να σε καθοδηγήσω, θα κάνεις μεγάλες προόδους σε λιγότερο από δύο μήνες, γιατί αυτό είναι το θέλημά Mου. 

Eίμαι ο Διδάσκαλός σου, όλες οι διδασκαλίες Mου θα φωτίσουν την ψυχή σου. 

Mείνε κοντά Mου. 

Bασούλα, κάθε φορά που νιώθεις δυστυχισμένη, έλα σε Mένα και Eγώ θα σε παρηγορήσω γιατί είσαι η αγαπημένη Mου. 

Δεν θέλω να βλέπω κανένα από τα παιδιά Mου δυστυχισμένο, πρέπει να έρχονται σε Mένα κι Eγώ θα τα παρηγορήσω.

---

1 Πρόβλεψη που επαληθεύτηκε :μετά από έξι εβδομάδες μπορούσα να ακούω τη φωνή Του καθαρότερα.

              ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ .          

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Η Έρημος και Ύστερα η Πλήρης Εγκατάλειψη

Τώρα, ο Θεός ήθελε να Του παραδοθώ ολότελα. Ήθελε να ενωθώ μαζί Του και να γίνω δική Του. Ήθελε να με πλάσει και να με μεταμορφώσει. Δεν παραδινόμουν σύμφωνα με την επιθυμία Του γι’ αυτό έπρεπε να υποστώ έναν άλλου είδους εξαγνισμό, για να εγκαταλειφθώ πλήρως στο Θεό και να συμφιλιωθώ μαζί Του. Να τι έγινε: επικαλέστηκα το Θεό και προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν είχα καμιά απάντηση. Πανικοβλήθηκα και στράφηκα στον άγγελό μου, αλλά ούτε αυτός ήταν εκεί. Στη θέση του, ένιωσα γύρω μου μερικές ψυχές. Ήρθαν να με πλησιάσουν σαν ζητιάνες. Με παρακαλούσαν για προσευχές, ευλογίες και αγιασμό. Πήγα αμέσως στην εκκλησία και τους έφερα αγιασμό. Μου ζήτησαν να τις ραντίσω και το έκανα. Η χειρονομία μου αυτή έφερε κι άλλες ψυχές και σύντομα ένα πλήθος από ψυχές με τριγύριζε. Με έκπληξη είδα ότι αυτό τις ανακούφιζε και η χαρά τους ήταν μεγάλη. Μια απ’ αυτές μου ζήτησε να προσευχηθώ γι’ αυτήν εκείνη τη στιγμή και να της δώσω μια ευλογία. Δεν ήξερα με ποιο τρόπο κι εκείνη μου είπε να πω μια απλή προσευχή και να την ευλογήσω. Έκανα όπως μου το ζήτησε κι εκείνη με ευχαρίστησε χαρούμενη και με ευλόγησε κι αυτή. Όλα αυτά ήταν καινούργια για μένα, αλλά ένιωσα ότι οι ψυχές αυτές ανακουφίστηκαν και ευχαριστήθηκαν. Επωφελήθηκα για να τις ρωτήσω αν ήξεραν πού ήταν ο άγγελός μου, αυτός που η καρδιά μου είχε ήδη αρχίσει να αγαπά. Αλλά δεν πήρα καμιά απάντηση.

Κάθε μέρα που περνούσε μέσα σε αυτή τη μοναξιά έμοιαζε με χρόνο. Αναζητούσα την ειρήνη και δεν μπορούσα να την βρω. Ποτέ δεν ένιωσα τόση μοναξιά και εγκατάλειψη, αν και είχα γύρω μου πολλούς φίλους και γνωστούς. Ένιωθα σα να βρισκόμουν στην κόλαση. Πολλές φορές φώναξα τον άγγελό μου να γυρίσει κοντά μου, αλλά εκείνος είχε εξαφανιστεί. «Λαχτάρησα να ακούσω τη λαλιά του. Τον αναζήτησα και δεν τον βρήκα, του φώναξα κι αυτός δεν αποκρίθηκε.» (Άσμα ασμάτων 5, 6.) Επί τρεις ολόκληρες εβδομάδες περιπλανήθηκα στην έρημο, περισσότερο νεκρή παρά ζωντανή, ωσότου δεν μπόρεσα να το αντέξω άλλο και μέσα σε αυτή τη φοβερή νύχτα που υπέφερε η ψυχή μου, φώναξα κλαίγοντας με όλη μου την καρδιά και όπως ποτέ πριν στο Θεό: «Πατέρα!!...πού είσαι; Πατέρα; Γιατί με άφησες; Ω, Θεέ μου, πάρε με! Πάρε με και κάνε με ό,τι θέλεις! Εξάγνισέ με για να μπορέσεις να με χρησιμοποιήσεις!»

Σε αυτή τη διαπεραστική κραυγή που βγήκε από τα μύχια της καρδιάς μου, άνοιξε ξαφνικά ο ουρανός και η φωνή του Πατέρα, σαν βροντή, γεμάτη συγκίνηση, μου απάντησε: «ΕΓΩ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!». Τα λόγια αυτά ήταν σαν βάλσαμο για τις βαθιές πληγές της ψυχής μου και αμέσως με γιάτρεψαν. Στα λόγια αυτά που πρόφερε ο Θεός ένιωσα την απέραντη Αγάπη Του.

Αμέσως μετά απ’ αυτά τα λόγια αγάπης, ένιωσα σα να έβγαινα από έναν ανεμοστρόβιλο μέσα σ’ έναν ωραίο γαλήνιο κήπο. Ο άγγελός μου φάνηκε ξανά και με μεγάλη στοργή άρχισε να περιποιείται τις πληγές μου, τις πληγές που δέχτηκα καθώς διέσχιζα νύχτα την ατέλειωτη αυτή έρημο. Ο Θεός μου ζήτησε τότε να ανοίξω την Αγία Γραφή και να διαβάσω. Το πρώτο εδάφιο που διάβασα μου έφερε δάκρυα και με έκανε να μεταστραφώ, γιατί μου αποκάλυψε με τρόπο εκπληκτικό την Καρδιά του Θεού. Διάβασα στην Έξοδο 22: 25, 26 αυτά τα λόγια:

«Αν πάρεις το πανωφόρι κάποιου για ενέχυρο, φρόντισε να του το επιστρέψεις πριν δύσει ο ήλιος, γιατί είναι το μοναδικό του σκέπασμα, με το οποίο προστατεύεται από το κρύο. Με τι θα κοιμηθεί; Αν μου φωνάξει για βοήθεια, εγώ θα τον ακούσω, γιατί είμαι σπλαχνικός». (Αυτό έγινε το Πάσχα του 1986.)

Ο Θεός, για δικούς Του λόγους, δεν μου εξήγησε αμέσως τι συνέβη αυτές τις τρεις εβδομάδες, αλλά πολύ αργότερα, στις 22 Δεκ. 90, μου έδωσε την εξήγηση. Αυτά είναι τα δικά Του λόγια:

«...Η Καρδιά Μου, μια άβυσσος Αγάπης, σε καλούσε. Είχες συσσωρεύσει στην Καρδιά Μου τη μια λύπη πάνω στην άλλη, τη μια προδοσία πάνω στην άλλη. Πάλευες μαζί Μου, ασθενικό πλασματάκι... αλλά ήξερα ότι η καρδιά σου δεν ήταν δίγνωμη καρδιά και από τη στιγμή που θα την κατακτούσα, θα γινόταν ολοκληρωτικά δική Μου. Προϊόν της εποχής σου, πάλευες μαζί Μου, αλλά μέσα στη μάχη σε ανέτρεψα, σε έσυρα στο χώμα και ως την έρημο, όπου σε άφησα μονάχη.

Σου είχα δώσει από την αρχή της ύπαρξής σου έναν φύλακα άγγελο για να σε φυλάει, να σε παρηγορεί και να σε οδηγεί, αλλά η Σοφία Μου πρόσταξε τον φύλακα άγγελό σου να σε αφήσει να αντιμετωπίσεις την έρημο μονάχη σου. Είπα: «θα ζήσεις παρά τη γύμνια σου!» ² Επειδή κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του, ³ ο Σατανάς θα υπερίσχυε πλήρως και θα σε είχε εξοντώσει. Η προσταγή Μου δόθηκε και σ’ αυτόν επίσης. Του απαγόρευσα να σε αγγίξει. Τότε, μέσα στον τρόμο σου Με θυμήθηκες, κοίταξες ψηλά στον ουρανό γυρεύοντάς Με απεγνωσμένα. Οι θρήνοι σου και οι ικεσίες σου διέκοψαν ξαφνικά τη νεκρική ηρεμία που σε περιέβαλλε και οι έντρομες κραυγές σου διέσχισαν τους ουρανούς και έφτασαν στ’ αυτιά της Αγίας Τριάδος.

«Παιδί Μου!» η φωνή του Πατέρα, περιχαρής αντήχησε σε ολόκληρο τον ουρανό, απ’ άκρη σ’ άκρη. «Α... θα την κάνω τώρα να εισδύσει στις πληγές Μου ⁴ και θα της επιτρέψω να φάει το Σώμα Μου και να πιει το Αίμα Μου. Θα γίνει νύφη Μου και θα Μου ανήκει παντοτινά.

Θα της δείξω την αγάπη Μου γι’ αυτήν και στο εξής τα χείλη της θα διψούν για Μένα και η καρδιά της θα γίνει το δικό Μου προσκεφάλι. Κάθε μέρα θα υποτάσσεται πρόθυμα στη δικαιοσύνη Μου κι Εγώ θα την κάνω θυσιαστήριο της αγάπης Μου και του πάθους Μου. Εγώ μόνο θα είμαι η μόνη της αγάπη και λατρεία και θα την στείλω με το μήνυμά Μου στα πέρατα του κόσμου για να κατακτήσει έναν άθρησκο λαό, ένα λαό που δεν είναι καν δικός της. Και θεληματικά θα σηκώσει τον Σταυρό Μου της Ειρήνης και της Αγάπης, βαδίζοντας το δρόμο του Γολγοθά» .

«Κι Εγώ, το Άγιο Πνεύμα, θα την επισκεφθώ για να της αποκαλύψω την Αλήθεια και τα απόκρυφα μυστικά Μας. ⁵ Θα υπενθυμίσω στον κόσμο, διαμέσου της, ότι το μεγαλύτερο απ’ όλα τα δώρα είναι η ΑΓΑΠΗ. 

«Ας ⁶ γιορτάσουμε λοιπόν! Όλος ο ουρανός ας πανηγυρίσει!»

Ο Θεός μου έδωσε ένα όραμα για να αντιληφθώ καλύτερα. Με έκανε να καταλάβω γιατί ο Σατανάς ήταν τόσο επιθετικός απέναντί μου. Όσο δεν είχα πλήρως μεταστραφεί, ο διάβολος δεν με ενοχλούσε και μάλιστα φαινόταν ικανοποιημένος. Δεν φανέρωνε καμιά επιθετικότητα. Τη στιγμή όμως που ένιωσε ότι στρεφόμουν προς το Θεό και θα με έχανε, επιτέθηκε στην ψυχή μου.

Να ποιο ήταν το όραμα: Στεκόμουν σε ένα δωμάτιο και είδα ένα φίδι (ο Σατανάς) να σέρνεται. Απ’ ό,τι φαίνεται, το φίδι ήταν το κατοικίδιο ζώο μου αλλά, όπως είχα πάψει να ενδιαφέρομαι, σταμάτησα να το ταΐζω. Πεινασμένο και σαστισμένο, βγήκε από την τρύπα του σε αναζήτηση τροφής. Το είδα που πήγαινε προς το πιάτο του κι εκεί βρήκε δύο ρώγες σταφύλι. Το φίδι τις κατάπιε αλλά δεν φάνηκε να χόρτασε. Στο μεταξύ, άρχισε να νιώθει ότι τα αισθήματά μου απέναντί του είχαν αλλάξει κι ότι τώρα αντί για φίλος του ήμουν εχθρός του. Ήξερα ότι γι’ αυτό το λόγο θα προσπαθούσε να με σκοτώσει. Φοβήθηκα, αλλά εκείνη τη στιγμή φάνηκε ο φύλακας άγγελός μου και με ρώτησε αν είχα κάποιο πρόβλημα. Του είπα για το φίδι. Μου είπε ότι θα φρόντιζε γι’ αυτό. Δίστασα αν θα έπρεπε ή όχι να πάρω μέρος στη μάχη και αποφάσισα ότι θα έπρεπε να βοηθήσω τον άγγελό μου και να συνεργαστώ μαζί του. Ο άγγελός μου πήρε μια σκούπα, άνοιξε μια πόρτα που οδηγούσε έξω και μετά πήγε στο φίδι και το πέταξε έξω. Έκλεισε με δύναμη την πόρτα κι εμείς κοιτάξαμε από το παράθυρο για να δούμε πώς θα αντιδρούσε το φίδι. Αυτό πανικοβλήθηκε. Το είδαμε να κατευθύνεται πάλι προς την πόρτα, αλλά η πόρτα ήταν σφαλισμένη. Τότε κατέβηκε με ταχύτητα τη σκάλα και βγήκε στο δρόμο. Μόλις γλίστρησε έξω, μεταμορφώθηκε σε έναν τεράστιο άσχημο βάτραχο και ύστερα σε πνεύμα δαιμονικό. Τότε έγινε συναγερμός κι ο κόσμος το έπιασε και το έδεσε.

---

1 When I was a teenager, I used to see with the eyes of my soul many souls surrounding me. When I saw these souls then, I would say to myself, "Ah, again here are the dead people." They filled the room I was in. They seemed to sit close to each other on the floor. I felt they enjoyed my presence. All of them seemed alike. They appeared thin with no hair and grayish in their looks. Their whole self was grayish like ash. They did not make any sound and in fact they seemed like they did not want to disrupt me. This was a very common scene that occurred for several years. Later on, Jesus explained all this to me. He said that these souls were waiting for my prayers when I would be converted.
2 Έγινα «γυμνή» όταν ο φύλακας άγγελός μου και ολόκληρος ο ουρανός μου γύρισαν την πλάτη.
3 Εγκαταλειμμένη από τον ουρανό.
4 Τώρα μίλησε ο Υιός.
5 Η Αγία Τριάδα.
6 Μίλησε η Αγία Τριάδα.