Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟ ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

  

 

Η Αειπάρθενος Μαρία, αξιώθηκε να φιλοξενήσει στην άσπιλο γαστέρα της τον Δημιουργό του Σύμπαντος.
Το δημιούργημα έτεκε τον Δημιουργό.
Ο Τρισυπόστατος Θεός, «χαμήλωσε» την ύπαρξή Του, στην θέση του δημιουργήματος.
Μία νέα διάσταση πλέον καταλαμβάνει η έννοια της ανθρωπίνου υπάρξεως.
Η απόφαση του Θεού Πατρός να αποστείλει στην ανθρωπότητα τον Θεό Υιό και Λόγο Του, δείχνει την άμετρο αγάπη Του για το δημιούργημα που λέγεται «άνθρωπος».
Κάτω από ποίες όμως προϋποθέσεις επέλεξε ο Θεός την χρονική εκείνη στιγμή και για ποιον λόγο;
Η κατάσταση στο παγκόσμιο στερέωμα ήταν ήδη σαθρή.
Η παραποίηση των θεών σε είδωλα με αποτέλεσμα την ειδωλολατρία, οδηγούσε την ανθρωπότητα με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια.
Ο Θεός, με την άμετρο αγάπη που έχει για τον άνθρωπο, έπρεπε να δράσει άμεσα.
Επέλεξε τον λαό του Ισραήλ, όχι γιατί ήταν ο αγαπημένος του ακριβώς, αλλά γιατί ενώ του είχε ήδη παρουσιαστεί, εκείνος διαστρέβλωνε την θεία αλήθεια, δημιουργώντας μία ανθρωποκεντρική σχέση Θεού - ανθρώπου, με αποτέλεσμα τον εκμαυλισμό των θείων εντολών.

Ο λαός του Ισραήλ, απλώς χρησίμευε ως καθρέπτης του συνόλου της ανθρωπότητος.

Η ουσία όμως της του Χριστού γεννήσεως, είναι η βάση των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν στην εν τη Γη ζωή Του. Επιλέγει την ταπεινή φάτνη (=σταύλο), προκειμένου να δείξει ότι η ταπείνωση είναι η βασική αρετή που πρέπει να διέπει τον άνθρωπο.
Επιλέγεται η Μαριάμ ως κατά σάρκα Μητέρα Του, σε μία προσπάθεια να δείξει στην ανθρωπότητα ότι η αγνότητα είναι ικανή να φιλοξενήσει τον Χριστό, αλλά και να οδηγήσει στην θέωση.

Οι τρεις Μάγοι, έρχονται εξ ανατολών για να προσφέρουν τα δώρα τους.
Η αναφορά στην ανατολή, δεν είναι τυχαία.
Εκτός του ότι όντως οι Μάγοι προέρχονταν από την ανατολή, η κατεύθυνση αυτή δείχνει την ελπίδα και την προσμονή.
Η ελπίδα και η προσμονή είναι ιδιότητες του ανθρώπου ο οποίος διακατέχεται από την αγαθή προαίρεση.
Την επιθυμία του δηλαδή να γνωρίσει κάτι το καλλίτερο.
Αυτό άλλωστε μας διδάσκει και η ιδιότητα των Μάγων. Δεδομένου ότι «μαγεία» είναι «δώρο» του Εωσφόρου, η προαίρεση τους να γνωρίσουν το αγαθό τους οδήγησε στον τόπο της γεννήσεως του Θεανθρώπου.
Έκτοτε και οι τρεις εγκατέλειψαν την μαγεία και έγιναν απόστολοι του Κυρίου χωρίς ωστόσο να γνωρίσουν το κήρυγμά Του από κοντά.
Τα δώρα που έφεραν οι Μάγοι, έχουν κι αυτά τον συμβολισμό τους:
· Χρυσός: προκειμένου να τονιστεί η «βασιλική» ιδιότητα του Χριστού.
· Λιβάνι: προκειμένου να τονιστεί η θεία καταγωγή του, και
· Σμύρνα: προκειμένου να δειχθεί ότι ο Θεάνθρωπος αυτός θα ζήσει και θα πεθάνει για έναν υπέρτατο σκοπό.

Μέχρι τώρα, δείξαμε πέντε βασικά στοιχεία της ενανθρωπίσεως: ταπείνωση, αγνότητα, αγαθή προαίρεση, ελπίδα και προσμονή. Η «προσμονή» όμως ολοκληρώνεται με την έλευση του Θεανθρώπου;
Όχι!
Ακολουθεί και το Σωτηριώδες έργο Του.
Όμως, ούτε εκεί εξαντλείται η προσμονή του ανθρώπου.
Το οριστικό τέλος της έρχεται με την Δευτέρα Έλευση του Κυρίου και αποδίδεται από το Σύμβολο Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως (Πίστεως) στο τελευταίο του άρθρο: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν».
Εκεί εξαντλείται στην ουσία η προσμονή.

Η γέννηση του Ιησού Χριστού, πρέπει στην ουσία να μας θέσει και σε μία άλλη σκεπτική: κανείς μέχρι την γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού, δεν είχε αντικρίσει τον Δημιουργό του.
Ούτε καν οι ίδιοι οι Άγγελοι που τον υμνούν.
Για Χάρη λοιπόν της ανθρωπότητας, είδαμε τον Δημιουργό του παντός.
Μπορέσαμε να τον εικονίσουμε και να διαπιστώσουμε ότι όντως έπλασε τον άνθρωπο «κατ' εικόνα» Του.
Οι Άγγελοι επιτέλους αντίκριζαν για πρώτη φορά τον Δημιουργό τους, χάρη στην αγάπη που τρέφει για τον άνθρωπο!
Η τιμή είναι μέγιστη!
Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις να περιγράψει κανείς αυτό που συμβαίνει εκείνη την στιγμή τόσο στην Υπερουράνια «Κατοικία» όσο και στην επίγειο πλάση.
Είναι δύσκολο να συλλάβει ο ανθρώπινος νους την τελειότητα του Μυστηρίου της ενανθρωπίσεως του Ιησού Χριστού, αλλά και το μέγεθος της δόξης που απολαμβάνει εκείνη ακριβώς την στιγμή η ανθρώπινη υπόσταση.
Ωστόσο, το μήνυμα της γεννήσεως του Χριστού, είναι πολύ πιο ηχηρό απ' όσο δείχνει.
Αυτή καθ' αυτή η γέννηση του Χριστού, μας διδάσκει αυτά ακριβώς που επιτελέστηκαν και που αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του γεγονότος:
· Ταπείνωση
· Αγνότητα
· Αγαθή Προαίρεση
· Ελπίδα και
· Προσμονή.
Πέντε βασικά στοιχεία:
Η ταπείνωση συνίσταται στην απόρριψη του εγωισμού και της φιλαυτίας (=αγάπη στον εαυτό μας).

Η αγνότητα συνίσταται στην απόρριψη των σωματικών παθών, αλλά και στην συντέλεια (= εξ' ολοκλήρου τελειοποίηση) τόσο των ψυχικών, όσο και των σωματικών αρετών.

Η αγαθή προαίρεση, συνίσταται σε εκείνο που έλεγε ο Έλληνας μέγιστος των φιλοσόφων Σωκράτης: «Φιλόσοφος δεν είναι εκείνος που ψάχνει και αποκαλύπτει απλώς τα ευρήματά του παρουσιάζοντάς τα ως αλήθεια, αλλά εκείνος που αενάως ψάχνει την Αλήθεια».
Εξ' ου και το γνωμικό του: «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα».
Ακόμη συνίσταται και στην Πλατωνική ρήση: «Μια πολιτεία για να προοδεύσει θα πρέπει ή οι φιλόσοφοι να γίνουν πολιτικοί, ή οι πολιτικοί να φιλοσοφήσουν».
Ο έχων αγαθή προαίρεση, φιλοσοφεί.
Δηλαδή ψάχνει για την Αλήθεια χωρίς παρωπίδες.
Αποδέχεται και ερευνά τα θεία διδάγματα και δεν απορρίπτει τίποτα χωρίς έρευνα.
Αυτό ωφελεί τόσο την ψυχή του και την διανόησή του, όσο και όσους τον περιστοιχίζουν, δεδομένου ότι αποτελεί λαμπρό παράδειγμα ανθρώπου.

Η ελπίδα είναι ο φάρος της σωφροσύνης.
Όσο ο άνθρωπος ελπίζει, ζει, δημιουργεί και προοδεύει. Παύοντας να ελπίζει, παύει και να ζει.
Η κατά Θεόν ελπίδα, αποτρέπει τον άνθρωπο από την αμαρτία, την απελπισία και την κατάθλιψη.
Οδηγεί στην Χριστιανική χαρμολύπη, όπου ο χριστιανός κλαίει για τα αμαρτήματά του, αλλά χαίρεται ταυτόχρονα διότι ελπίζει στην σωτηρία του η οποία έρχεται μέσα από τα τρία πολύ βασικά Μυστήρια της Εκκλησίας: το Βάπτισμα, την Εξομολόγηση και την Θεία Μετάληψη.

Η προσμονή, γεννάται από την ελπίδα.
Εκείνος που ελπίζει, προσμένει και προσβλέπει σε κάτι ανώτερο από την ύλη και το παρόν.
Γι' αυτόν που προσμένει εν Χριστώ, υπάρχει η ψυχή και η αιώνια Ανάσταση.

Να λοιπόν ποιο είναι το βασικό αλλά και κοσμοσωτήριο μήνυμα των Χριστουγέννων.
Όχι η διασκέδαση και το πανηγύρι, αλλά η αναγέννηση του ανθρώπου μέσα από το κοσμοσωτήριο έργο του Υιού και Λόγου του Θεού.
Το χαρμόσυνο νέο της απολύτρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου.
Η αναγκαιότητα του να αποτάξουμε τον Παλαιό Άνθρωπο και να βιώσουμε μία νέα εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζωή μακρυά από μικρότητες, εγωισμούς, μικροψυχίες και μισαλλοδοξίες.

Εύχομαι, ο Πανάγαθος Θεός,
να εισακούσει τις προσευχές μας
και να χαρίσει σε όλους εκείνο που θα είναι ωφέλιμο για την ψυχή μας.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΧΑΜΕΝΟΣ, ΚΑΛΕΣΕ ΜΕ,

ΕΛΑ  ΝΑ  ΣΟΥ  ΔΕΙΞΩ  ΤΟ  ΔΡΟΜΟ  ΤΗΣ  ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

ΑΚΟΥΣΕ  ΜΕ,  ΕΓΩ  Ο  ΙΗΣΟΥΣ,  ΕΙΜΑΙ  Η  ΟΔΟΣ

ΚΑΘΕ  ΦΟΡΑ  ΠΟΥ  ΝΙΩΘΕΙΣ  ΧΑΜΕΝΟΣ,
 
ΚΑΛΕΣΕ  ΜΕ,  ΘΑ  ΕΡΘΩ  ΚΟΝΤΑ  ΣΟΥ  ΚΑΙ  ΘΑ  ΣΟΥ  ΔΕΙΞΩ  ΤΗΝ  ΟΔΟ

ΕΓΩ  ΕΙΜΑΙ  Η  ΟΔΟΣ

ΕΤΟΙ ΜΑΣΤΕΙΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ

............................«έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, 

κληρονομήσατε την ητοιμασμένη εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου».
(Ματθαίος κε:34)

Η πρώτη έλευση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είχε προφητευθεί με μεγάλη ακρίβεια, από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.
Έγραφαν λοιπόν, πως θα γεννηθεί, που θα γεννηθεί, πότε θα γεννηθεί.
Όλοι περίμεναν τον Μεσσία, το λεγόμενο Χριστό και ιδιαιτέρως οι Ισραηλίτες που Τον περίμεναν για να τους σώσει.
Ήξεραν πάρα πολύ καλά τι έλεγαν οι προφήτες για τον ερχόμενο Μεσσία, όλοι οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι.
Μάλιστα όταν ο Ηρώδης τους ρώτησε «πού ο Χριστός γεννάται» (Ματθαίος β:3), με μεγάλη ευχέρεια του απάντησαν: «Εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας διότι ούτως είναι γεγραμμένον δια του προφήτου» (Ματθ. β:5).
Αφού οι Φαρισαίοι ήξεραν τόσα πολλά και τόσο καλά, για την πρώτη έλευση του Χριστού, γιατί δεν Τον περίμεναν και δεν πήγαν να Τον συναντήσουν, όπως οι μάγοι ξεκίνησαν από την ανατολή για να Τον βρουν και να Τον προσκυνήσουν;
Η απάντηση είναι απλή, γιατί αυτή η κατάσταση δεν έπαψε να υπάρχει. 

Οι Φαρισαίοι ήταν τόσο απασχολημένοι με τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και τόσο φανατισμένοι στη θρησκεία τους, που δεν είχαν χρόνο και όρεξη να ασχοληθούν με το Θεό.

Όμως μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν έτσι όλοι.

Κάθε χρόνο μιλάμε για την υπαπαντή του Κυρίου.

Ο Συμεών, γέρων, δίκαιος και ευσεβής περίμενε το Μεσσία. Ήξερε από τους προφήτες ότι θα ερχόταν ο Χριστός. Παρακαλούσε λοιπόν το Θεό να μη πεθάνει αλλά να αξιωθεί να Τον δει πριν τελειώσει την επίγεια πορεία του. 
Πραγματικά το Πνεύμα το Άγιο του αποκάλυψε ότι θα δει τον Μεσσία πριν πεθάνει. 
Όταν λοιπόν έφεραν τον Ιησού οι γονείς του, στο Ναό του Σολομώντα, για να κάνουν αυτά που έλεγε ο νόμος του Μωυσή, ο Συμεών πήρε στα χέρια του τον Ιησού που ήταν βρέφος σαράντα ημερών και είπε: «Νυν απολύεις τον δούλο σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον σου, το οποίον ητοίμασας ενώπιον πάντων των λαών φως εις φωτισμόν των εθνών και δόξαν του λαού σου Ισραήλ» (Λουκάς β:2533).
Δεν ήταν όμως μόνο ο Συμεών. 
Πάρα πολλοί Ισραηλίτες περίμεναν το Μεσσία. 
Όταν λοιπόν, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος κήρυξε τον ερχομό του Χριστού και μάλιστα όταν Τον είδε και είπε: «Ιδού ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», πολύς λαός προσκολήθηκε στον Χριστόν Ιησού που Τον αναγνώρισαν σαν τον Σωτήρα και Χριστόν. 
Ανάμεσα σ’ αυτούς πρώτοι οι μαθητές και απόστολοι του Κυρίου.

Σήμερα κηρύττεται ο ερχομός του Χριστού για δεύτερη φορά. 
Οι προφήτες έχουν μιλήσει πριν από χιλιάδες χρόνια και ο ίδιος ο Κύριος έχει εξηγήσει σε ερώτηση των μαθητών, «πότε θέλουσι γείνει ταύτα και τι το σημείον της παρουσίας και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθαίος κδ:3).

Τα σημεία των εσχάτων ημερών που είναι γραμμένα στη Καινή Διαθήκη και στους προφήτες και οι εξελίξεις των γεγονότων και της κατάστασης του πλανήτη μας, δεν μας αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι η συντέλεια που αναγγέλθηκε πλησιάζει, και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός έρχεται.

Πολλοί θα μοιάσουν στους Φαρισαίους και ενώ θα απαγγέλουν το «πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς», θα μείνουν αδιάφοροι σαν τους Φαρισαίους.

Όσοι βλέπουν το Λόγο του Θεού και ετοιμάζονται θα ακούσουν το «έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένη εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου». 
(Ματθαίος κε:34)

Ετοιμαστείτε ο Κύριος έρχεται.