Όλοι, αυτοί λησμονούν ότι την Π. Διαθήκη δεν πρέπει να την ερμηνεύουμε φιλολογικά, αλλά θεολογικά, Χριστολογικά με την βοήθεια των θεοσόφων Πατέρων μας, οι οποίοι είναι εις όλα οι απλανείς οδηγοί μας.
Πρόκειται σαφώς περί παρανοήσεως, για να μην πούμε περί συκοφαντίας διαβολικής!
Την οποίαν άλλωστε διετύπωσαν αιρετικοί του γ' μ.χ. αιώνα, οι οπαδοί του Μάνεντος, και την οποία πιπίλιζαν οι ναζισταί «Γερμανοί Θεολόγοι» στα χρόνια της ναζιστικής Γερμανίας και σήμερα οι νεοειδωλολάτρες.
Πρόκειται περί συκοφαντίας διότι ο δήθεν τιμωρός Θεός της Π. Διαθήκης (για να αναφερθούμε σε μερικά μόνο παραδείγματα) αναζητεί τον πρωτόπλαστο ευθύς μετά την αμαρτία του, τον καλεί μάλιστα με το όνομά του και έτσι, όπως παρατηρούν οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, τον βοηθά και τον διευκολύνει να ομολογήσει την ενοχή του και να λάβει συγχώρηση.
Αυτό το νόημα είχε η ερώτηση του Δημιουργού Θεού
«Αδάμ, που εί;».
Ο ίδιος πάλι δήθεν μισαλλόδοξος Θεός αποστέλλει τον προφήτη Ιωνά να κηρύξει μετάνοια στην Νινευή, την πρωτεύουσα των ειδωλολατρών Ασσυρίων,
και στη μεγάλη λύπη του Ιωνά
και την «¨μισαλλόδοξη» στάση του,
απαντά με χαρακτηριστική αγάπη: «Εγώ ου φείσομαι υπέρ Νινευή της πόλεως της μεγάλης, εν ή κατοικούσι πλείους ή δώδεκα μυριάδες ανθρώπων (...) και κτήνη πολλά;» (Ιωνά δ' 1-11).
Εδώ η αγάπη του Θεού αγκαλιάζει όχι μόνο τους
ανθρώπους αλλά και τα ζώα!
Ο ίδιος επίσης Θεός ορίζει το Σαββατικό και το Ιωβηλαίο έτος.
Το Σαββατικό έτος ετηρείτο κάθε έβδομο έτος και η γη έπρεπε να μείνει το έτος εκείνο χέρση.
Απαγορευόταν η σπορά, το κλάδεμα και ο τρυγητός.
Τα αυτοφυή γεννήματα έπρεπε να αφήνονται για τους πτωχούς και τους ξένους.
Ο Θεός μάλιστα υποσχόταν, ότι κατά το έκτο έτος θα έδινε πλεονασμό παραγωγής, ώστε να αρκέση αυτή για τις ανάγκες του λαού και κατά το έτος της αγρανάπαυσης.
Όμως κατά το ίδιο έτος η φιλανθρωπία του Θεού δεν εξεδηλώνετο μόνο για την γη, αλλά και για τον άνθρωπο.
Διότι στο Σαββατικό έτος έπρεπε να χαρίζονται και όλα τα μεταξύ των Ιουδαίων χρέη (Λευϊτ. Κε').
Το Ιωβηλαίο έτος ετηρείτο κάθε πενήντα χρόνια. Ερχόταν μετά το έβδομο Σαββατικό έτος και έτσι κάθε πενήντα χρόνια συνέπιπταν δύο έτη αναπαύσεως.
Στο Ιωβηλαίο έτος δίνονταν γενική άφεση χρεών, γινόταν απελευθέρωση των δούλων και η γη που αποκτήθηκε εν τω μεταξύ, επιστρέφονταν στην αρχική οικογένεια, στην οποία άνηκε, διότι η γη δεν επιτρέπονταν να πουληθεί για πάντα.
Η πώληση ήταν ουσιαστικά εκμίσθωση μέχρι το Ιωβηλαίο έτος (Λευϊτ. κε').
Περιοριζόμαστε μόνο σ' αυτά τα παραδείγματα, για να μην γίνει η παράθεση κουραστική.
Αλλά και όταν ο Θεός παρουσιάζεται στην Παλαιά Διαθήκη ως Τιμωρός, και πάλι δεν παύει από του να είναι Θεός αγάπης και οικτιρμών.
Τιμωρεί ίσως σκληρά, διότι έχει να κάνει με λαό αποστάτη, αγνώμονα, «σκληροτράχηλον και απερίτμητον τη καρδία» (Πραξ. ζ' 51), όπως τον αποκάλεσε ο Ιουδαίος πρωτομάρτυς της Εκκλησίας του Χριστού αρχιδιάκονος Στέφανος.
Απόδειξη ότι ο Θεός ονομάζει τον Ισραηλιτικό λαό σταθερά « λαόν» του και την αμαρτωλή Ιερουσαλήμ «θυγατέρα του».
Ενώ δε απειλεί καταστροφή, αφήνει και πάλι ελπίδες καταλλαγής και αποκαταστάσεως.
Τέτοιος είναι σταθερά ο λόγος των προφητών
Πολλοί συνεχώς αναφέρουν το περιστατικό στα Σόδομα , κατά το οποίο η γυναίκα του Λωτ μετατράπηκε σε στήλη άλατος όταν γύρισε πίσω και είδε την καταστροφή.
Ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Είπε δε Κύριος, Η κραυγή των Σοδόμων και των Γομόρρων επλήθυνε, και η αμαρτία αυτών έγινε βαρεία σφόδρα» (Γένεση ΙΗ/18: 20).
Ο Απ. Πέτρος στην επιστολή «Β΄ Πέτρου», κεφ. Β, εδ. 8, αναφέρει: «ο δίκαιος Λωτ κατοικώντας ανάμεσά τους, με το βλέμμα και με την ακοή βασάνιζε από ημέρα σε ημέρα τη δίκαιη ψυχή του, εξαιτίας των άνομων έργων τους».
Οι άνθρωποι ήταν τόσο κακοί, που ο Θεός αποφάσισε να
καταστρέψει τις πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρων. Ο λόγος του Θεού αναφέρει χαρακτηριστικά: «και κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι» (Β΄ Πέτρου Β: 6).
Όμως ο Θεός ήθελε να σώσει το Λώτ και την οικογένειά του και για το σκοπό αυτό έστειλε δύο αγγέλους να τους προειδοποιήσουν να φύγουν γρήγορα από τις πόλεις, γιατί ο Θεός θα τις καταστρέψει.
Και ότε εξήγαγον αυτούς έξω, είπεν ο Κύριος, Διάσωσον την ζωήν σου μη περιβλέψης οπίσω σου, και μη σταθής καθ' όλην την περίχωρον διασώθητι εις το όρος, διά να μη απολεσθής. (Γένεση ΙΘ/19: 15-17).
Αυτή είναι εντολή του Θεού σε κάθε ψυχή και σήμερα: «Σώσε τη ζωή σου και μην κοιτάξεις πίσω».
Όταν ξημέρωσε, οι άγγελοι είπαν στο Λώτ: «Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου και τις δυο σου κόρες, για να μην καταστραφείς για τις αμαρτίες της πόλης. Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω σου και μη σταθείς πουθενά σε όλη την περιοχή».
Πρέπει να τα παίρνουμε σοβαρά αυτά που λέει ο Θεός;
Σαφέστατα ναι, διότι «ο Θεός αληθής, και κάθε άνθρωπος ψεύτης» (Ρωμαίους Γ/3: 4).
Ο Θεός εννοεί πάντοτε αυτά που αναφέρει μέσα στο λόγο Του και από αυτά μας έχει διαβεβαιώσει ότι δε θα υπάρξει ούτε ένα -ν-, ούτε ένα -σ- που να μην εκπληρωθεί.
Οι άγγελοι του Θεού, καθώς γνώριζαν ότι από σε στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει η καταστροφή, σχεδόν τον εξανάγκασαν να βγει μέσα από τα Σόδομα. Έτσι τον πήραν από το χέρι μαζί με τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του και τους έβγαλαν έξω.
Επισημαίνουμε ότι οι δύο άγγελοι δεν παραβίασαν την ελευθερία και τη βούληση του Λώτ και των ανθρώπων του, τους πίεζαν, γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμος χρόνος. Αν ο Λώτ δεν ήθελε να φύγει, οι άγγελοι θα τον άφηναν. Ο Θεός σέβεται απόλυτα τις επιλογές του ανθρώπου, που λαμβάνονται μέσα στην ελευθερία που Εκείνος μας έχει δώσει.
Όμως εμείς θα πρέπει να προσέξουμε τις συνέπειες των επιλογών μας, διότι παντού και πάντοτε ισχύει ο διαχρονικός νόμος «διότι ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο και θα θερίσει» (Γαλάτας Σ/6: 7).
Αλλ' γυνή αυτού περιβλέψασα όπισθεν αυτού έγεινε στήλη άλατος. (Γένεση ΙΘ/19: 24-26).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιβεβαίωσε ως αληθινά όλα αυτά τα γεγονότα και χρησιμοποίησε αυτή τη γυναίκα για να προειδοποιήσει τους ακροατές Του, λέγοντας: «Να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ». (κατά Λουκάν, ΙΖ/17: 32).
Δύο καταστροφές επικαλέστηκε ο Κύριος σαν παράδειγμα Θεϊκής τιμωρίας πάνω στην ανθρώπινη ανυπακοή και αμαρτία, την καταστροφή που έγινε «εν ταις ημέρες του Νώε» και την καταστροφή που έγινε «εν ταις ημέρες του Λώτ».
Η γυναίκα του Λώτ είναι "άλλου πνεύματος".
Δεν υπακούει στην εντολή του Θεού και έτσι γνωρίζει μέσα στη ζωή της τις τρομερές και καταλυτικές συνέπειες της ανυπακοής της.
Τιμωρήθηκε σκληρά.
Τι ακριβώς έκανε που είχε τόσο μεγάλες συνέπειες μέσα στη ζωή της;
Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει ποιο ήταν το λάθος της: «περιέβλεψεν όπισθεν».
Άραγε ήταν τόσο σοβαρό αυτό που έκανε, το να κοιτάξει πίσω της, ώστε να υποστεί αυτές τις τρομερές συνέπειες;
Βλέποντας πίσω αγνόησε την εντολή, που έθεσε ο Θεός σαν όρο για τη σωτηρία της.
Είναι φανερό από τη ζωή της ότι δεν έπαιρνε στα σοβαρά τα λόγια του Θεού.
«Σιγά μην καταστραφώ επειδή θα κοιτάξω πίσω».
Ίσως και να σκέφτηκε ότι ο Θεός είναι Θεός αγάπης δεν είναι καταστροφής, άρα δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα.
Βεβαίως ο Θεός είναι αγάπη, όμως είναι και Θεός δικαιοσύνης.
Έτσι αγνόησε την εντολή του Θεού ακριβώς, γιατί κατά βάθος δεν πίστευε σ’ Αυτόν.
Προφανώς ως Σοδομίτισα είχε δικούς της θεούς φτιαγμένους στα μέτρα της, όπως ο κόσμος γύρω μας.
Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε προς τους Ιουδαίους «τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω και με ακολουθούν». (Ιωάννης Ι/10: 27).
Γύρισε και κοίταξε πίσω και αυτό το βλέμμα την κατέστρεψε.
Ο λόγος του Θεού αναφέρει ότι «ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός» (Ματθαίος Σ/6: 2).
Με τα μάτια εκτός του ότι βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας αποκαλύπτουμε και τι υπάρχει μέσα στην καρδιά μας.
Αυτή η ματιά ήταν αποτέλεσμα απιστίας στα λόγια του Θεού, ένα βλέμμα αγάπης σε όλες εκείνες τις «αξίες» που αντιπροσωπεύουν τα Σόδομα.
Το καταστροφικό αυτό βλέμμα έδειξε πόσο η καρδιά της ήταν προσκολλημένη στα Σόδομα.
Παρ’ ότι την είχαν προειδοποιήσει οι άγγελοι ότι ο Θεός θα φέρει καταστροφή, αυτή δεν το είχε πιστέψει.
«Ε! τώρα μην είστε και φανατικοί»
απαντούν κάποιοι.
Άλλωστε αυτοί είπαν αυτά, κάποιοι άλλοι λένε: «Που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού;
διότι αφ' ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής της κτίσεως». (Β΄ Πέτρου Γ/3: 9).
Βαθιά μέσα στην καρδιά της γυναίκας του Λώτ υπήρχε «πονηρή καρδιά απιστίας» (Εβραίους Γ/3: 12), απέβλεπε στα «βλεπόμενα»,
στα εφήμερα,
στα προσωρινά και εκεί είχε την ελπίδα της.
Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει να αποβλέπουμε «εις τα μη βλεπόμενα» (Β΄ Κορινθίους Δ/4: 14).
Ήταν μια γυναίκα που προφανώς καταγόταν από τα Σόδομα και ήταν απόλυτα συγχρονισμένη με το πνεύμα και τη νοοτροπία της εποχής, καθώς είχε και μεγάλη οικονομική άνεση.
Όταν ο Θεός σε βγάζει μέσα από τα Σόδομα, μην κοιτάζεις πίσω.
Ο Απ. Παύλος αναφέρει: «τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος» (Φιλιππησίους Γ/3: 13).
Πίσω είναι ο εχθρός και οι μέθοδοί του.
Η εντολή του Θεού είναι: «διασώθητι εις το όρος».
Με τον τρόπο αυτό παροτρύνει τον άνθρωπο να ανέβει ψιλά, να φτάσει στην παρουσία του Θεού, για να σωθεί.
Η γυναίκα του Λώτ ήταν μια γυναίκα που γνώριζε την αλήθεια του Θεού, καθώς έζησε για πολύ καιρό κοντά στον Αβραάμ αλλά και στον άντρα της.
Γνώριζε τις υποσχέσεις του Θεού, έβλεπε την κατρακύλα των συγχωριανών της, προειδοποιήθηκε για την επερχόμενη καταστροφή, όμως η καρδιά της είχε επηρεαστεί τόσο πολύ από το κοσμικό πνεύμα των κατοίκων των Σοδόμων, που τα αγνόησε όλα.
Ο Θεός που βλέπει την κατάστασή της, που «γνωρίζει τα έργα της», της δίνει μια ακόμα ευκαιρία για να σωθεί.
Την έβγαλε μέσα από την πόλη της αμαρτίας με μια τελευταία προειδοποίηση: «μην περιβλέψεις οπίσω σου, δια να μην απολεσθείς». (Γένεση ΙΘ/19: 17).
Ο Θεός δίνει ευκαιρίες στον άνθρωπο.
Ο Ιώβ λέγει ότι «ο Θεός μιλάει άπαξ και δις, αλλά ο άνθρωπος δεν προσέχει» (Ιώβ ΛΓ/33: 14).
Όμως μπορεί να βγήκε από τα Σόδομα, αλλά τα Σόδομα δεν είχαν βγει μέσα από την καρδιά της.
Γι’ αυτό το λόγο γύρισε να κοιτάξει πίσω της.
Μπορεί σωματικά να είχε βγει από την πόλη της αμαρτίας, όμως η καρδιά της είχε μείνει εκεί, είχε μείνει κολλημένη «εις τα οπίσω».
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο κρίθηκε άξια ίδιας τιμωρίας με τους αμαρτωλούς κατοίκους των Σοδόμων.
Είναι φανερό ότι δεν είχε μεγάλη εκτίμηση στο Θεό και δεν έπαιρνε στα σοβαρά τα λόγια Του.
Μέσα της θα επικρατούσε η άποψη: «ε! κακό είναι κι αυτό;
Αυτό είναι μικρό πράγμα, δε θα σκοτώσω και κανέναν», όπως λένε οι άνθρωποι και σήμερα.
Λες στον άλλον ότι ο λόγος του Θεού αναφέρει: «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού». (Ρωμαίους Γ/3: 23).
Συνεπώς είσαι αμαρτωλός και έχεις ανάγκη μετανοίας και η στερεότυπη απάντηση είναι: «τι έχω κάνει, δεν έχω σκοτώσει και κανέναν».
Το αποτέλεσμα για τούτη τη γυναίκα, αλλά και για όποιον διαχρονικά αγνοεί το λόγο του Θεού είναι ιδιαίτερα τραγικό: «Αλλ' γυνή αυτού περιβλέψασα όπισθεν αυτού έγεινε στήλη άλατος». (Γένεση ΙΘ/19: 26).
Την τιμώρησε ο Θεός;
Ασφαλώς όχι, υπέστη τις συνέπειες των επιλογών της.
Η γυναίκα του Λώτ είναι ένα αρνητικό διαχρονικό παράδειγμα που δείχνει έναν τυπικό χριστιανό, που, ενώ γνωρίζει το λόγο του Θεού, αδιαφορεί για την εφαρμογή του μέσα στη ζωή του.
Αυτό ακριβώς έκαναν οι Φαρισαίοι στην εποχή του Χριστού.
Γι’ αυτό ο Κύριος τους επιτίμησε λέγοντας: «τα λόγια τους να τα ακούτε, από των πράξεων αυτών να απέχετε».
Η γυναίκα του Λώτ γνώριζε για το Θεό αλλά δεν είχε πίστη.
Πόσοι άνθρωποι κατακλύζουν τις εκκλησίες τις Κυριακές, τις γιορτές, εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και δεν πιστεύουν σε τίποτα από όλα εκείνα που ακούν!
Παρατηρούμε ανθρώπους να συμμετέχουν στην τελετή της ανάστασης, χωρίς να πιστεύουν ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών και αιώνια ζωή.
Σύμφωνα με το λόγο του Θεού και σύμφωνα με τα «σημεία των καιρών» ο Κύριος πολύ σύντομα θα έρθει και πάλι στην πολύπαθη γη μας.
Αν Τον πιστεύεις, αν Τον περιμένεις, μη σε νοιάζει τι αφήνεις πίσω, προχώρα μπροστά και ακολούθησέ Τον. Αν γυρίσεις πίσω, η προειδοποίηση του Κυρίου είναι: «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού». (Λουκάς Θ/9: 62).
Όλα όσα αναφέρονται στο λόγο του Θεού για τη μέλλουσα κρίση δεν είναι σχήματα λόγου, είναι μεγάλες αλήθειες που θα εκπληρωθούν κατά γράμμα.
Γι’ αυτό κανένας δε μπορεί να παίζει με το Θεό.
Ο Θεός μιλάει πολύ σοβαρά, όταν αναφέρεται στην ανάγκη μετάνοιας, στην ανάγκη να τα αφήσει όλα ο άνθρωπος για χάρη Του και να πιστέψει σ’ Αυτόν.
Ο Λώτ και οι κόρες του υπάκουσαν στα λόγια του Θεού και σώθηκαν.
Η γυναίκα του εξαιτίας της ανυπακοής της έγινε στήλη άλατος.
Καθώς η αμαρτία γύρω μας πληθύνεται, ο Θεός θα επιτρέψει να καταστραφεί τούτος ο κόσμος μέσα στην ανταρσία του και την ανυπακοή του.
Ας είμαστε έτοιμοι, ας είμαστε ξάγρυπνοι.
Να θυμόμαστε τη γυναίκα του Λώτ γιατί αποτελεί ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς που φέρει μία επιγραφή: «Ενθυμίστε τη γυναίκα του Λώτ».
Πρόκειται για ένα μνημείο που υπάρχει, για να θυμίζει σε όλους μας τα λόγια του Κυρίου: «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον, όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ' η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού». (Ιωάννης Γ/3: 36).
Αλήθεια τι είναι εκείνο, ψυχή, που δε θέλεις να το αφήσεις πίσω σου;
Καθώς σήμερα ακούς τη φωνή του Θεού, τρέξε στο βουνό του Γολγοθά, για να σωθείς.
Τι είναι εκείνο που σε κάνει να κοιτάζεις πίσω;
Τι είναι εκείνο που σε εμποδίζει να πας στο Χριστό σήμερα;
«Σήμερα που είναι καιρός ευπρόσδεκτος που είναι ημέρα σωτηρίας». (Β΄ Κορινθίους Σ/6 : 2).
Ίσως το κοινωνικό περιβάλλον, η οικογένεια, «ο φόβος των Ιουδαίων»;
Αν θέλεις να ζήσεις αιώνια,
αν θέλεις να γλυτώσεις από το κακό που έρχεται, προχώρα μπροστά και μην κοιτάζεις πίσω, ενθυμούμενος πάντοτε τη γυναίκα του Λωτ.
