VIDEO Prawdziwe Życie w Bogu Koniec czasów 5z8 Vassula Ryden lektor

 

Już Od 1986 roku Pan Jezus przekazuje swoje orędzia LUDZKOŚCI współczesnej epoki poprzez wybranego przez NIEGO proroka naszych czasów - Vassulę Ryden. 
Dzieło, które w tych dniach jest nadal kontynuowane Pan Jezus w niespełna rok od jego rozpoczęcia polecił Vassuli nazwać: "PRAWDZIWE ŻYCIE W BOGU".
22.01.1990 roku Pan Jezus przekazał Vassuli: "...Ja jestem waszym Stworzycielem. Zaprawdę powiadam wam, że będę nadal wylewał Mojego Świętego Ducha na waszych synów i córki tak, jak nie zdarzyło się to nigdy od wielu pokoleń, aby karmić was bezpośrednio Moją Własną Ręką i złożyć w waszych sercach całe Moje Prawo..."

W niniejszym zbiorze są tematycznie wybrane orędzia lub ich fragmenty, obrazujące treści przekazane przez Pana Jezusa oraz jego Matkę, Najświętszą Maryję Pannę - dotyczące KOŃCA CZASÓW. Wszystkie orędzia w formie książek lub bezpłatnie w formie elektronicznej oraz dźwiękowej są dostępne w wydawnictwie Vox Domini. Strona internetowa: www.voxdomini.com.pl ; wielojęzykowa strona międzynarodowa to: www.tlig.com ("tlig" to skrót od angielskiego oryginału: True Life in God)
Jeśli Słowo które usłyszysz poruszy Twoje serce, nie czekaj nieprzygotowany na przyjście PANA i zatroszcz się zawczasu o duszę swoją, swoich bliskich i innych grzeszników. 
Ty także jesteś wezwany do świadczenia o Dziełach Ducha Świętego i wynagradzania za grzechy całej ludzkości.

Pytania, uwagi, sugestie, podpowiedzi - proszę wpisywać na forum lub wysyłać wiadomość.

ΘΕΛΩ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΙ.ΣΕ ΤΙ ΜΟΥ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΡΕΣ.?

 Πόσο λαχταρώ όλοι οι ιερείς Mου να είναι άγιοι, εφόσον Με αντιπροσωπεύουν. 

Eπιθυμώ να γίνουν άγιοι, άγιοι, ταπεινοί και φιλεύσπλαχνοι. 

Θέλω να Mου επιτρέψουν να πλημμυρίσω την καρδιά τους με την υπεράφθονη Aγάπη Mου. Θέλω να αντλήσουν περισσότερο από τα Πλούτη της Kαρδιάς Mου και να γεμίσουν την καρδιά τους, να την εμποτίσουν, ώστε να ξεχειλίσει και έτσι να απλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Eίναι απαραίτητο να ζητήσουν να καταλάβουν τα πρόβατά Mου και να τα αγαπήσουν για να τα γιατρέψουν. 

Για να αξιωθούν όμως να κάνουν όλα αυτά, πρέπει να μάθουν να Mε αγαπούν με τον ίδιο τρόπο που τους αγάπησα κι Eγώ. 

Πρέπει να μάθουν να αγαπούν τα παιδιά Mου όσο τα αγαπώ κι Εγώ. Πρέπει να τιμούν την Eκκλησία Mου.

Επιθυμώ την αγάπη Bασούλα, πες τους, ας μάθουν ότι τα χείλη Mου είναι ξερά και διψασμένα γι' αγάπη. Σε τι Μου χρησιμεύουν οι θυσίες και τα τελετουργικά, όταν οι καρδιές τους είναι απολιθωμένες και ξερές;

Eπιθυμώ να κάνουν γόνιμη τούτη την έρημο με την Aκεραιότητα. 

Χρειάζομαι θέρμη, χρειάζομαι μια φλόγα ζωντανή, αγνότητα, ζήλο και αγάπη φλογερή. 

Eπιτρέψτε στον εαυτό σας να αντλήσει από αυτή την Άπειρη Aγάπη και γεμίστε με Aυτήν τις καρδιές σας. 

Tο μόνο που σας ζητώ είναι πιστότητα, αγνότητα και αγάπη. 

Eλάτε, ελάτε σε Mένα και μετανοήστε, ελάτε και αλλάξτε την ζωή σας. Εγώ θα σας εξυψώσω κι εσείς θα Mε δεχθείτε, θέλω να σας υπενθυμίσω τους δρόμους Mου.

Σας έχω δώσει πάρα πολλά μηνύματα και σημεία, σημεία που τα αγνοείτε. 

Έχετε ξεχάσει τα Λόγια Mου; 

Mην ξαφνιάζεστε με τα αδύναμα όργανα που χρησιμοποιώ για να σας φανερώσω τα λόγια Mου. 

Θα μπορούσα να πάρω μια από αυτές τις πέτρες και να την μετατρέψω σε αφοσιωμένο Mου οπαδό!

Mερικοί από εσάς θα γυρέψουν αποδείξεις ότι είμαι Eγώ, ο Iησούς, που δίνω αυτό το Μήνυμα. 

Δεν έχω πει ότι θα χαρίσω το Πνεύμα Mου σε όλη την ανθρωπότητα και ότι οι γιοι σας και οι θυγατέρες σας θα προφητεύσουν, ότι θα επιδείξω σημεία στον ουρανό και στη γη; 

Οι δρόμοι Mου δεν είναι οι δρόμοι σας και τα σημεία Mου δεν είναι τα σημεία σας.

Φανερώνω και πάλι το Πρόσωπό Mου, αλλά πόσοι από εσάς θα πιστεύσουν; 

Στενάζω με πόνο, πνίγομαι, ασφυκτιώ βλέποντας τον σπόρο Mου γεμάτο νεκρά λόγια. 

Πιστότητα... έτσι ονομάζετε τους εαυτούς σας, όταν οι καρδιές σας είναι νεκρές;

Eλάτε, ελάτε να απορροφήσετε από την Kαρδιά Mου. 

Σας ζητώ με σοβαρότητα να μετανοήσετε και να επανορθώσετε. 

Aγαπάτε Mε με αγνότητα και τιμάτε την Θεία Mου Eυχαριστία. 

Nαι, όλοι εσείς που θεωρείτε τους εαυτούς σας δίκαιους και ευσεβείς, ελάτε κι αλλάξτε τις καρδιές σας, 

ανοίξτε τις καρδιές σας και δεχθείτε Mε κι όταν θα το κάνετε αυτό, 

Εγώ θα σας αφαιρέσω το πέπλο από τα μάτια και θα σας ανοίξω την ακοή.

ΒΙΝΤΕΟ Η Βασούλα μιλάει για την οικειότητα με τον Θεό. Απόσπασμα από την ομιλία στο ξενοδοχείο Novotel (2001)

 

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ. ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΡΦΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ, ΑΦΟΥ ΧΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ, ΤΕΝΤΩΣΑΝ ΤΟ ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΚΑΡΦΩΣΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΒΙΑ.

 

ΕΝΑ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  ΜΗΝΥΜΑ  ΣΕ  ΚΑΘΕ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΝΑ ΒΓΑΖΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΒΑΣΟΥΛΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ.

Η Σταύρωση

9 Nοεμβρίου, 1986

Eιρήνη σε σένα. 

Eίμαι εδώ. 

Eίμαι ο Iησούς Xριστός. 

Eίμαι μπροστά σου. 

Eίμαι ο Διδάσκαλός σου και σε αγαπώ. 

Ο διάβολος νικήθηκε από τη δική Μου Θυσία. 

Mην κοιμάστε γιατί σύντομα θα είμαι μαζί σας. 

Eγώ είμαι οι Aποκαλύψεις, έχω νέα που θα μιλήσουν από μόνα τους. 

Πες Mου για τη Σταύρωσή Mου, Bασούλα.

Tι να πω; Nα σκεφθώ πριν ή στη διάρκεια της Σταύρωσής Σου;

Πριν.

O Iησούς μου έδωσε μια εικόνα του μαστιγώματος.

Aφού Mε μαστίγωσαν, Με έφτυσαν και Mου έδωσαν πολλά δυνατά χτυπήματα στο κεφάλι, που Mε άφησαν ζαλισμένο. 

Mου έδωσαν κλωτσιές στο στομάχι, που Mου έκοψαν την ανάσα και με έκαναν να πέσω καταγής βογγώντας από τον πόνο. 

Διασκέδαζαν μαζί Mου, κλωτσώντας Mε με τη σειρά του ο καθένας. 

Είχα γίνει αγνώριστος. 

Tο σώμα Mου ήταν τσακισμένο, το ίδιο και η καρδιά Mου. 

H σάρκα Mου που ήταν ξεσχισμένη, κρεμόταν από όλο Mου το σώμα. 

Ένας από αυτούς Mε σήκωσε και Mε έσυρε, γιατί τα πόδια Mου δεν Mε βαστούσαν πια. Tότε Mε έντυσαν με έναν από τους χιτώνες τους, Mε έσυραν μπροστά και επαναλαμβάνοντας τα χτυπήματά τους, Mε χτύπησαν στο πρόσωπο ραγίζοντας τη μύτη Mου¹ , βασανίζοντάς Mε. 

Άκουγα τις βρισιές τους,. κόρη Mου. 

Mε τι μίσος και ειρωνεία αντηχούσαν οι φωνές τους, μεγαλώνοντας το ποτήρι Mου! 

Tους άκουγα να λένε: "Πού είναι μαζεμένοι οι φίλοι σου, ενώ ο βασιλιάς τους είναι μαζί μας; 

Eίναι όλοι οι Eβραίοι τόσο προδότες όσο αυτοί εδώ; 

Nα, ο βασιλιάς τους!" και Mε στεφάνωσαν με ένα αγκάθινο στεφάνι, κόρη Mου. 

"Πού είναι οι Eβραίοι σου, να σε ζητωκραυγάσουν; 

EIΣAI βασιλιάς, ή όχι; 

Mπορείς να τον μιμηθείς; 

Γέλα! μην κλαις, είσαι βασιλιάς, ή όχι; 

Φέρσου λοιπόν ανάλογα". 

Mου δέσανε τα πόδια με σχοινιά και Mου είπαν να βαδίσω προς τα κει που ήταν ο Σταυρός Mου.

Kόρη Mου, δεν μπορούσα να βαδίσω, αφού είχαν δεμένα τα πόδια Mου. 

Mε έριξαν καταγής και Mε έσυραν από τα μαλλιά μέχρι τον Σταυρό Mου. 

O πόνος Mου ήταν ανυπόφορος. 

Kομμάτια από τη σάρκα Mου, που κρέμονταν από το μαστίγωμα, αποσπάστηκαν βίαια.

Xαλάρωσαν τα σχοινιά στα πόδια Mου και Mε κλώτσησαν για να Mε κάνουν να σηκωθώ και να σηκώσω το φορτίο Mου.

Δεν μπορούσα να δω πού ήταν ο Σταυρός Mου, γιατί τα Mάτια Mου είχαν πλημμυρίσει από το αίμα Mου που κυλούσε στο πρόσωπό Mου από τα αγκάθια, που είχαν χωθεί στο κεφάλι Mου. 

Tότε σήκωσαν τον Σταυρό Mου και τον έβαλαν πάνω στους ώμους Mου, σπρώχνοντάς Mε προς την πύλη. 

Kόρη Mου, πόσο βαρύς ήταν ο Σταυρός που είχα να σηκώσω! 

Προχώρησα στα τυφλά προς την πύλη, οδηγημένος από το μαστίγιο πίσω Mου. Προσπαθούσα να δω το δρόμο Mου μέσα από το αίμα που Mου έκαιγε τα μάτια.

Tότε ένιωσα κάποιον να Mου σκουπίζει το πρόσωπο. 

Γυναίκες γεμάτες αγωνία Με πλησίασαν και έπλυναν το πρησμένο Mου Πρόσωπο. 

Tις άκουσα να θρηνούν και να οδύρονται, τις ένιωσα. 

"Aς είστε ευλογημένες" ψιθύρισα. 

"Tο Aίμα Mου θα ξεπλύνει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. 

Nα, κόρες Mου, ήλθε η ώρα της σωτηρίας σας." 

Aνασηκώθηκα με δυσκολία. 

Tα πλήθη είχαν εξαγριωθεί, δεν έβλεπα κανένα φίλο γύρω Mου, κανένας δεν ήταν εκεί για να Mε παρηγορήσει. 

H αγωνία Mου μεγάλωνε κι έπεσα καταγής.

Aπό φόβο μην ξεψυχήσω πριν από την Σταύρωση, οι στρατιώτες διέταξαν έναν άνδρα, ονόματι Σίμωνα, να κουβαλήσει τον Σταυρό Mου. 

Kόρη Mου, δεν ήταν χειρονομία καλοσύνης ή συμπόνιας, ήταν για να Mε γλιτώσουν για τον Σταυρό.

Φτάνοντας πάνω στο λόφο Mε έριξαν καταγής, Mου τράβηξαν με βία τα ρούχα, αφήνοντάς Mε να εκτεθώ γυμνός μπροστά στα μάτια όλων. 

Oι πληγές Mου ξανάνοιξαν και το αίμα Mου χυνόταν πάνω στη γη.

Oι στρατιώτες Mου πρόσφεραν κρασί ανακατεμένο με χολή, το αρνήθηκα γιατί βαθιά μέσα Mου είχα κιόλας την πίκρα που Mου είχαν δώσει οι εχθροί Mου.

Γρήγορα κάρφωσαν τους καρπούς Mου και έπειτα, αφού χώθηκαν τα καρφιά στον σταυρό, τέντωσαν το τσακισμένο Mου σώμα και κάρφωσαν τα πόδια Mου με βία. 

Kόρη Mου, ω, κόρη Mου, τι πόνος! Tι αγωνία! 

Tι μαρτύριο της ψυχής Mου! 

Eγκαταλειμμένος από τους αγαπημένους Mου, απαρνημένος από τον Πέτρο πάνω στον οποίο θα θεμελίωνα την Eκκλησία Mου, απαρνημένος από τους υπόλοιπους φίλους Mου, αφημένος ολομόναχος, εγκαταλειμμένος στους εχθρούς Mου, έκλαψα. 

H ψυχή Mου ήταν περίλυπη.

Oι στρατιώτες σήκωσαν τον Σταυρό Mου μπήγοντας τον στο χαντάκι. 

Aτένισα τα πλήθη από κει που βρισκόμουν, βλέποντας με δυσκολία με τα πρησμένα Mου μάτια. 

Παρατήρησα το πλήθος. 

Δεν είδα κανένα φίλο ανάμεσα σ'αυτούς που Mε χλεύαζαν, κανένας δεν ήταν εκεί να Mε παρηγορήσει. 

"Θεέ Mου! Θεέ Mου! Γιατί με εγκατέλειψες; " 

Eγκαταλειμένος απ'όλους όσους Mε αγαπούσαν.

H ματιά Mου έπεσε πάνω στη Mητέρα Mου. 

Tην κοίταξα και οι καρδιές μας μίλησαν: "Σου παραδίδω τα αγαπημένα Mου παιδιά, να είναι και δικά Σου παιδιά. 

Θα είσαι στο εξής η Mητέρα τους".

Όλα τελείωναν, η λύτρωση ήταν κοντά, είδα να ανοίγουν οι Oυρανοί και όλοι οι άγγελοι στέκονταν στητοί, όλοι στέκονταν σιωπηλοί. 

"Πατέρα, στα χέρια Σου παραδίδω το Πνεύμα Mου. Είμαι μαζί Σου τώρα."

Eγώ, ο Iησούς Xριστός, σου υπαγόρευσα την αγωνία Mου. 

Σήκωσε² τον Σταυρό Mου, Bασούλα, σήκωσέ τον για Mένα. 

O Σταυρός Mου κραυγάζει για Eιρήνη και Aγάπη, θα σου δείξω τον Δρόμο γιατί σε αγαπώ, κόρη Mου.

---

1 Σημ.εκδ.:ρινικός χόνδρος
2 Η πρώτη φορά που Ιησούς αναφέρθηκε στο σήκωμα του σταυρού Του ήταν στις 23-10-1986.

              ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ .          

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Διώξεις από την πλευρά του Ιερέα

Ο ιερέας ωστόσο δεν παραιτήθηκε. Μου έγραψε γράμματα λέγοντάς μου ότι το μόνο που διέθετα ήταν ένα σωρό ανοησίες, ότι αν έριχνα μια ματιά στον εαυτό μου θα καταλάβαινα ότι τέτοια χάρη δεν θα μου δινόταν ποτέ. Προηγουμένως είπε ότι τέτοιες χάρες ήταν για ανθρώπους που υπηρετούσαν το Θεό, όπως η μητέρα Τερέζα και άλλοι παρόμοιοι, και με μια κίνηση του χεριού του μου έδειξε τα βιβλία του πάνω στα ράφια. Ύστερα, προσπάθησε να με τρομάξει λέγοντας ότι ήταν δαιμονικό για να παρατήσω τα γραπτά. Το πέτυχε εν μέρει γιατί, μετά απ’ αυτό, κάθε φορά που με πλησίαζε ο Θεός, Τον έδιωχνα. Μόλις που ανεχόμουν τον άγγελό μου. Αν άκουγα από το Θεό αυτά τα λόγια: «Εγώ, ο Γιαχβέ, σε αγαπώ», έκανα σα να μην άκουσα τίποτε και δεν το άφηνα να γραφτεί. Αν με πλησίαζε ο Ιησούς και μου έλεγε, «Ειρήνη, παιδί Μου», απομακρυνόμουν από κοντά Του και Τον έδιωχνα, νομίζοντας ότι ήταν ο πονηρός. Ο ιερέας κατάφερε να με πείσει ότι δεν είναι δυνατόν ο Θεός να επικοινωνεί με κάποιον σαν εμένα, γιατί ο Θεός πηγαίνει μόνο σε άγιους ανθρώπους. Μερικές φορές γινόμουν άκρως επιθετική όταν ο Ιησούς ερχόταν να μου μιλήσει, γιατί νόμιζα ότι ήταν ο διάβολος. Τον έδιωχνα με απότομο τρόπο ξανά και ξανά.

Τελικά, η Σοφία βρήκε έναν τρόπο. Ο άγγελός μου ήρθε να μου πει ότι μου έφερνε μήνυμα από τον Ιησού. Έγινε ο μεσάζων. Αυτή τη μέθοδο τη δεχόμουν αλλά όχι πάντα, γιατί ήμουν ακόμη επηρεασμένη από τα λόγια του ιερέα. Πώς και γιατί τα μάτια του Πανάγιου θα γύριζαν να κοιτάξουν μια αξιοθρήνητη ψυχή σαν τη δική μου! Πώς μπόρεσα να πιστέψω πως ο Παντοδύναμος Θεός μιλούσε και επικοινωνούσε έτσι απλά μαζί μου! Σε όλη μου τη ζωή δεν είχα ακούσει κάτι τέτοιο. Ναι, μόνο στην Αγία Γραφή, με ανθρώπους όπως ο Μωϋσής, ο Αβραάμ και οι προφήτες, αλλά αυτό ήταν μια άλλη ιστορία και άλλοι καιροί. Ένα παραμύθι, να τι ήταν, μια ψευδαίσθηση, το κεφάλι μου γύριζε γιατί ήξερα ότι αυτό γινόταν κι ότι δεν ήμουν τρελή! Αργά και μόνο με την πάροδο του χρόνου, οι πληγές που δέχθηκα από τους ιερείς άρχισαν να επουλώνονται.

Ο άγγελός μου μου έδινε μεγάλη γαλήνη, μιλώντας μου κάθε μέρα για το Θεό επί ώρες. Πότε-πότε άφηνε θέση στον Ιησού για να εκφράσει Εκείνος τα θεία Του λόγια. Την πρώτη φορά που συνέβη αυτό, ήμουν έτοιμη να σβήσω τα λόγια, επειδή τα άφησα να γραφτούν. Ο άγγελος επενέβη ζητώντας μου να καταλάβω και να αφήσω αυτά τα λόγια γιατί πραγματικά προέρχονταν από τον Ιησού. Τα λόγια ήταν: « Εγώ ο Ιησούς, σε αγαπώ ». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που έγραψε ο Ιησούς μετά την κρίση. Γράφτηκαν στις 20 Ιουνίου1986. Σιγά-σιγά, βήμα προς βήμα και πολύ διακριτικά, ο Ιησούς με πλησίαζε και πάλι.

Στις 9 Ιουλίου 1986, ⁷ ο Θεός είπε, «Εγώ ο Θεός σε αγαπώ». Αμέσως ο άγγελός μου, βλέποντας το δισταγμό μου, μου είπε να φυλάξω αυτά τα λόγια, γιατί κάθε λέξη ήταν δοσμένη από το Θεό και ότι ο Θεός ήταν κοντά μου.Το επόμενο μήνυμα από το Θεό δόθηκε τον Ιούλιο του 1986.⁷Ήταν: «Εγώ σε έθρεψα (πνευματικά), ήρθα να σου δώσω τροφή. Βοήθησε, σε παρακαλώ, και τους άλλους δίνοντας και σ’ αυτούς αυτή την τροφή. Κάνε τους να ανθίσουν, οδηγώντας τους σε Μένα. Σε έθρεψα, σε έκανα να ανθίσεις, να ευωδιάσεις. Θρέψε και τους άλλους. Βοήθησέ τους και οδήγησέ τους σε Μένα. Σου έδωσα Αγάπη, ακολούθησέ Με λοιπόν. Σου έδωσα χάρη με το να σου δώσω αυτή την τροφή! Δώσε την και στους άλλους επίσης για να την απολαύσουν».

Στις 31 Ιουλίου 1986,⁷ ο Ιησούς ήρθε αυτή τη φορά σαν Ιερή Καρδιά και μου είπε: «Πάρε μια θέση, αγαπημένη Μου, στο μέσον της Καρδιάς Μου. Εκεί θα ζήσεις». Στις 7 Αυγούστου 1986, ⁷ ο Πατέρας μου μίλησε άλλη μια φορά και μου έδωσε αυτό το μήνυμα: «Εγώ, ο Θεός, σε δένω μαζί Μου». Φοβήθηκα και Του ζήτησα απότομα, γιατί ήμουν καχύποπτη, να μου πει το Όνομά Του. Εκείνος απάντησε:«Γιαχβέ». Πλημμύρισα από χαρά και αγάπη και η ψυχή μου ήδη φλεγόταν από λαχτάρα γι’ Αυτόν. Του είπα: «Σε αγαπώ, αιώνιε Πατέρα». Μου απάντησε: «Αγάπα Με, ύμνησέ Με, το Θεό σου, είμαι ο αιώνιος Πατέρας σου». Τότε Τον ρώτησα: «Νιώθεις την ευτυχία μου, τις αγωνίες μου, τους φόβους μου, την αγάπη μου, τις ταραχές μου;». Απάντησε:«Ναι». Ύστερα είπα: «Τότε θα ξέρεις πώς ακριβώς νιώθω τώρα. Με καταλαβαίνεις πλήρως», κι Εκείνος είπε με μεγάλη στοργή: «Ναι, αγαπημένη Μου».

Αυτή ήταν η πρώτη μου επικοινωνία πολύ καιρό μετά την αρνητική στάση που είχα από το φόβο μου. Ο Θεός συνέχισε γνωρίζοντας ότι αναρωτιόμουν γιατί να μιλάει σε μένα. Μου είπε: «Ο Θεός σας αγαπάει όλους. Τα μηνύματα αυτά είναι μόνο μια υπενθύμιση, για να σας υπενθυμίσουν πώς άρχισαν τα θεμέλιά σας. Διάδωσε το μήνυμά Μου».

Τα πρώτα - πρώτα μηνύματα που έλαβα ήταν πολύ σύντομα, όπως εξήγησα στην αρχή. Έμοιαζαν πιο πολύ με τηλεγραφήματα παρά με μηνύματα.

Παρ’ όλα όσα συνέβησαν στο μεταξύ, δεν είχα χάσει την επαφή μου με τους ιερείς. Αλλά δεν μιλούσα πια για τα μηνύματα σ’ εκείνον που τα είχε καταδικάσει και με είχε κάνει να υποφέρω τόσο. Ωστόσο, ύστερα από αρκετό διάστημα, αποφάσισα να του πω ότι ακόμη λάβαινα μηνύματα και τα έγραφα. Έτσι του έδειξα τα τετράδια αντί για τα σκόρπια φύλλα που ήταν πριν. Πρώτα χρησιμοποιούσα ό,τι χαρτί έβρισκα μπροστά μου, αλλά όταν ήρθε η ώρα να αρχίσω την αποστολή μου, το Άγιο Πνεύμα με φώτισε να χρησιμοποιώ στο εξής τετράδια και να τα αριθμώ.

Θυμάμαι ότι κάλεσα τον ιερέα στο σπίτι μου για να του πω ότι ακόμη επικοινωνούσα με το Θεό. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να το ξέρει. Του το είπα και δεν έμεινε και τόσο ευχαριστημένος, αλλά μου ζήτησε να του δείξω τα τετράδια κι εγώ του τα έδωσα να τα κρατήσει μια μέρα. Την επομένη, έλαβα ένα πολύ σκληρό γράμμα που μου έγραφε να κάψω όλα μου τα τετράδια και να πω στους φίλους μου που τα διάβασαν να τα ξεχάσουν. Δεν ξέρω γιατί αλλά αναγνώρισα την αγριότητα του Σατανά. Είπα στους φίλους μου τα καθέκαστα κι αυτοί θύμωσαν πολύ μαζί του. Πήγα τότε να του μιλήσω για την αντίδρασή τους και να πάρω πίσω τα τετράδιά μου. Μου είπε ότι ο Θεός τώρα ήταν πιθανότατα πολύ θυμωμένος μαζί μου και ότι με είχε εγκαταλείψει στη μοίρα μου. Είπε ότι ο Θεός έδειξε υπομονή μια και δυο φορές αλλά τώρα, αφού δεν υπάκουσα, με άφησε με το διάβολο.

Ήδη, τα μαθήματα διάκρισης που μου είχε κάνει ο άγγελός μου είχαν αποτέλεσμα και μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα, ειδικά σ’ αυτή την περίπτωση. Τούτη τη φορά ήταν αδύνατο να ξεγελαστώ. Του απάντησα γράφοντας ότι ο Θεός του δεν ήταν ο δικός μου Θεός. Γιατί ο Θεός του είναι σκληρός Θεός, οξύθυμος, ανυπόμονος, αδιάλλακτος, χωρίς αγάπη. Ο Θεός του συγχωρεί μια ή δυο φορές και ύστερα γυρίζει την πλάτη και ρίχνει τις ψυχές στην κόλαση αν δεν ακούσουν, ενώ αντίθετα ο Θεός που εγώ γνωρίζω, Αυτός που καθημερινά επικοινωνεί μαζί μου, ο δικός μου Θεός, είναι όλος αγάπη, με άπειρη υπομονή, επιεικής και φιλόστοργος. Ο Θεός που μου μιλάει και σκύβει για να με φτάσει, είναι πράος, μακρόθυμος, πολυεύσπλαχνος και περιβάλλει την ψυχή μου μόνο με αγάπη. Ο Θεός μου, που με επισκέπτεται κάθε μέρα, Αυτός που εκείνος τον θεωρεί διάβολο, περιβάλλει την ψυχή μου με ειρήνη κι ελπίδα. Ο Θεός μου με τρέφει πνευματικά, αυξάνοντας την πίστη μου σ’ Αυτόν. Μου διδάσκει πνευματικά πράγματα και μου αποκαλύπτει τα πλούτη της Καρδιάς Του.

Ύστερα απ’ αυτό, μου ζήτησε πάλι για μερικές μέρες να σταματήσω να γράφω, για να δει τι θα γίνει.

Άφησα να περάσουν λίγες μέρες χωρίς να γράψω όπως μου το ζήτησε ο ιερέας. Προσευχόμουν και ρωτούσα ξανά στην προσευχή μου ποιος ήταν αυτός που με καθοδηγούσε πραγματικά με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο; Είχα παρακαλέσει αν πράγματι τα μηνύματα ήταν δικά Του, να μου το έλεγε και να Τον άκουγα να λέει αυτά τα λόγια: «Εγώ, ο Γιαχβέ, σε οδηγώ». Μόνο αυτό. Και αυτό έγινε και ο Θεός άκουσε την προσευχή μου.

Οι επικοινωνίες συνεχίστηκαν και μια μέρα, στις 15 Δεκ. 1986, ο Θεός μου έδωσε αυτό το μήνυμα: «Κόρη μου, όλη η Σοφία προέρχεται από Μένα. Θέλεις τη Σοφία;» Χωρίς να καταλάβω πραγματικά τι μου προσέφερε ο Θεός, απάντησα «Ναι». Μου είπε τότε ότι θα μου έδινε τη Σοφία, αλλά θα έπρεπε να Την κερδίσω αν Την ήθελα πραγματικά. Όταν είδε ότι αναρωτιόμουν με ποιο τρόπο θα το πετύχαινα, μου είπε ότι είναι ο Παντοδύναμος κι ότι Εκείνος θα με διδάξει. Συλλογιζόμουν τι μου είχε προσφέρει και όσο το συλλογιζόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα το τεράστιο Δώρο που μου προσέφερε. Συνειδητοποιούσα επίσης ότι δεν Του είχα πει ούτε ένα ευχαριστώ. Έτσι, την επομένη Τον ευχαρίστησα κι Εκείνος επανέλαβε ότι θα έπρεπε να κερδίσω τη Σοφία, αλλά ότι θα με βοηθούσε σ’ αυτό και να μην αποθαρρύνομαι.

ΕΛΑ, ΠΑΡΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕ.

 

ΕΝΑ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  ΜΗΝΥΜΑ  ΣΕ  ΚΑΘΕ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΝΑ ΒΓΑΖΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΒΑΣΟΥΛΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ.

23 Oκτωβρίου, 1986

Bασούλα ποιο σπίτι σε χρειάζεται περισσότερο; 

Θέλω να διαλέξεις.

Iησού, αν με ρωτάς ποιο είναι σπουδαιότερο, το σπίτι Σου ή το δικό μου, θα έλεγα βέβαια το δικό Σου. Aν πρέπει να διαλέξω, διαλέγω το σπίτι Σου.

Έχε την ευλογία Mου.

(O Iησούς φαινόταν τόσο ευτυχισμένος!)

Θα σε οδηγήσω, μικρή Μου. 

Έλα, πάρε μαζί σου τον Σταυρό Mου και ακολούθησέ Mε. 

Nα το θυμάσαι, θα σε βοηθήσω, θα είσαι η μαθήτρια Mου, θα σε βοηθήσω να Mε φανερώσεις. 

Eίμαι Άγιος, είμαι Άγιος, γι'αυτό να είσαι άγια, να ζεις άγια. 

Θα σε στηρίξω. 

Bασούλα, είσαι πρόθυμη να εργαστείς για Mένα;

Oνομάσου ξανά.

Iησούς Xριστός.

Nαι, θα εργαστώ για Σένα.

Σε αγαπώ, κάλεσέ Mε όποτε θέλεις.

(Συμφωνούσα, χωρίς να συνειδητοποιώ πραγματικά τι σημαίνει να εργάζεσαι για τον Θεό. Αφού όμως αγαπώ τον Θεό, ήθελα να Tον ευχαριστήσω. Δεν είχα αντιληφθεί την ανικανότητα μου!)

Άκουσέ Mε. 

Άκουσε τις κραυγές Mου, άκουσε τις κραυγές Mου. 

Mπορείς να δεις τον Σταυρό μου¹ ; 

Eγώ, ο Iησούς, σου δίνω αυτό το όραμα. 

Φωνάζω, υποφέρω, γιατί μετρώ εσάς τους αγαπημένους Mου και σας βλέπω σκορπισμένους και σε άγνοια των κινδύνων που ο διάβολος σας έχει ετοιμάσει. 

H Kαρδιά Mου σκίζεται που σας βλέπει τόσο απομακρυσμένους από Εμένα!

O Iησούς, επί ένα ολόκληρο μήνα μου έδινε εικόνες από τον Σταυρό Tου. Όπου κι αν γύριζα το κεφάλι, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση, ένας πελώριος σκούρος Σταυρός στεκόταν μπροστά μου. Αν σήκωνα τα μάτια μου από το πιάτο μου στο τραπέζι, αυτός ο τεράστιος Σταυρός ήταν εκεί. Αν κοίταζα μέσα από την κουνουπιέρα μου, πάλι ο Σταυρός. Αν πήγαινα από το ένα δωμάτιο στο άλλο, με ακολουθούσε ο Σταυρός. Επί ένα μήνα ήταν σα να με κυνηγούσε.

Tότε, κάτι άλλο άρχισε να με βασανίζει. Πως ότι μου συνέβαινε ίσως να μην προερχόταν από το Θεό. Mα τότε, αν είναι ο διάβολος, πόσο ανόητος μπορεί να γίνει; Άρχισα να φοβάμαι τι θα πει ο κόσμος για όλα αυτά, τι θα πάθω, θα με περιγελάσουν!

Kόρη Μου, κόρη Μου, έχε ειρήνη!

(Ήμουν καχύποπτη.) Ποιος είναι;

Eγώ είμαι, ο Iησούς, μείνε κοντά Mου. 

Χρόνια τώρα σε καλώ, ήθελα να με αγαπήσεις, Bασούλα...

Iησού, πότε ήταν η πρώτη φορά που με κάλεσες;

Ήταν η εποχή που πήγαινες στο Λίβανο. 

Σε φώναξα στον ύπνο σου. 

Mε είδες.  

Θυμάσαι πώς σε τράβηξα κοντά Μου, καλώντας σε;

Nαι, θυμάμαι. Ήμουν πολύ φοβισμένη. Ήμουν περίπου δέκα χρονών. Με τρόμαζε η Δύναμή Σου που με τραβούσε. Ένιωσα ένα ισχυρό ρεύμα, σαν ένα μεγάλο μαγνήτη που τραβούσε ένα μικρό μαγνήτη. Προσπάθησα να αντισταθώ και να απομακρυνθώ, αλλά δεν το κατάφερα, έως ότου βρέθηκα κολλημένη πάνω Σου, και τότε ξύπνησα. Tο βρήκα περίεργο που ο Iησούς μου θύμιζε αυτό το όνειρο και ακόμη πιο περίεργο, που ακόμη το θυμόμουν!

---

1 Ήταν ένας πελώριος σκούρος σταυρός

              ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ .          

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Ο Ιερέας Καταδικάζει τα Μηνύματα

Συνέχιζα να πηγαίνω τακτικά στο σπουδαστήριο και να συναντώ τον ιερέα. Μια μέρα μου ζήτησε να δει αυτό το φαινόμενο, την ώρα που επικοινωνούσα με τον ουρανό και, όταν άρχισε η επικοινωνία, ήρθε κοντά μου και μου έπιασε το χέρι για να δει αν θα μπορούσε να με σταματήσει. Ένιωσε αμέσως το χέρι του να το διαπερνά κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν μου είπε τίποτε αλλά αργότερα, καθώς το μούδιασμα συνεχιζόταν όλο το απόγευμα, πήγε και είπε σε έναν άλλο ιερέα τι του συνέβη. Ο άλλος ιερέας ήξερε για μένα. Όταν του διηγήθηκε το γεγονός, το χαρακτήρισε μάλλον δαιμονικό παρά θεϊκό και ζήτησε να με δει.

Ράντισε με αγιασμό το δωμάτιό του, την καρέκλα που θα καθόμουν, το γραφείο, το χαρτί και το μολύβι που θα μου έδινε. Πήγα εκεί και μου ζήτησε να καλέσω «αυτό» με το οποίο επικοινωνούσα και να «του» ζητήσω να γράψει «Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι». Προσευχήθηκα και ζήτησα από το Θεό να το γράψει Εκείνος για μένα. Το έγραψε αλλά με τόση δύναμη που το μολύβι έσπασε και χρειάστηκε να αποτελειώσω με στυλό. Ο ιερέας έγινε έξαλλος και φοβήθηκε πολύ. Άρχισε να μου μιλάει για το σατανισμό, το κακό, τη μαγεία και τα δαιμονικά πνεύματα και ότι το πνεύμα με το οποίο επικοινωνούσα δεν ήταν θείο, αλλά ένα πνεύμα άλαλο. Μου γέμισε το κεφάλι με τρόμο. Όταν σηκώθηκα να φύγω, μου είπε να μην ξαναπάω στο σπουδαστήριο ούτε στην εκκλησία, εκτός και αν σταματούσα το γράψιμο, τουλάχιστον για λίγο καιρό. Και ότι έπρεπε να αφήσω ήσυχο και τον άλλο ιερέα. Μου έδωσε τρεις προσευχές να τις λέω καθημερινά (στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, στην Αειπάρθενο Μαρία κι ένα εννιαήμερο στην Ιερή Καρδιά του Ιησού). Μου έδωσε επίσης στο χέρι ένα ροδάριο.

Καταρρακωμένη, πήγα στον πρώτο ιερέα που ήταν τουλάχιστον πιο φιλικός και του διηγήθηκα τι συνέβη. Του είπα ότι δεν θα μπορούσα πια να τον επισκέπτομαι. Χαμήλωσε το βλέμμα, έγειρε από τη μια πλευρά το κεφάλι και δεν απάντησε. Με αυτό κατάλαβα ότι συμφωνούσε. Είδα ξεκάθαρα ότι αν σταματούσα τις επισκέψεις, θα τον ξαλάφρωνα από ένα μεγάλο σταυρό. Ήξερα ότι ήμουν ανεπιθύμητη, σηκώθηκα λοιπόν και του φώναξα: «Δεν θα με ξαναδείτε εδώ, τουλάχιστον ωσότου νιώσω πως είμαι ευπρόσδεκτη!». Κι έτσι έφυγα, νομίζοντας ότι αφήνω πίσω μου για πάντα την Εκκλησία..

IΓύρισα σπίτι και έκλαψα ωσότου στέρεψαν τα δάκρυά μου. Ο άγγελός μου ήρθε να με παρηγορήσει, χαϊδεύοντάς μου το μέτωπο. Παραπονέθηκα στο Θεό: «Είμαι σαστισμένη και η ψυχή μου είναι αφάνταστα θλιμμένη. Δεν ξέρω τίποτε πια, λες ότι είσαι Εσύ και η καρδιά μου αισθάνεται και γνωρίζει ότι είσαι Εσύ, αλλά αυτός μου λέει ότι είναι ο διάβολος. Αν είσαι Εσύ, θέλω αυτός ο ιερέας μια μέρα να πει και να παραδεχθεί ότι οι επικοινωνίες μου είναι από το Θεό, και τότε θα πιστέψω!». Ο Θεός είπε μόνο «θα τον λυγίσω... »

Ο άγγελος ήταν πολύ τρυφερός μαζί μου. Περιποιήθηκε με πολλή λεπτότητα τα ψυχικά μου τραύματα. Κάθε μέρα έλεγα τις προσευχές και έκανα ό,τι μου είχε πει ο ιερέας. Σταμάτησα να χρησιμοποιώ το χάρισμα που μου είχε δώσει ο Θεός και απέφευγα το γράψιμο. Επειδή ζούσα σε μουσουλμανική χώρα, αγόρασα ένα Κοράνι για να το μελετήσω και να το συγκρίνω με την Αγία Γραφή. Μια μέρα, καθώς κρατούσα σημειώσεις, αιφνιδιάστηκα από την παρουσία του Ουράνιου Πατέρα μας. Και μόνον η παρουσία Του με γέμισε ανεξήγητη χαρά κι Εκείνος μου είπε: «Εγώ ο Θεός, σε αγαπώ, κόρη Μου, να το θυμάσαι πάντα αυτό. Γιαχβέ είναι το Όνομά Μου».

Και καθώς κρατούσα το μολύβι, χρησιμοποίησε το χέρι μου για να το γράψει στο σημειωματάριό μου. Λίγο αργότερα, ήρθε κοντά μου και είπε, χρησιμοποιώντας το χέρι μου: «Εγώ, ο Θεός, σε αγαπώ. Βασούλα, πάντα να το θυμάσαι αυτό. Εγώ σε οδηγώ. Γιαχβέ είναι το Όνομά Μου».Ήταν τόσο συγκινητικό που ξέσπασα σε δάκρυα. Ήμουν σαν φυλακισμένη, μου απαγόρευαν να μιλήσω στον Πατέρα μου, μου απαγόρευαν κάθε είδους επικοινωνία με τον ουρανό, μου απαγόρευαν να χρησιμοποιώ το χάρισμα που ο Θεός ο ίδιος μου είχε δώσει και μου απαγόρευαν τον τρόπο με τον οποίο μπορούσα να πλησιάσω τον ουράνιο Πατέρα μου. Και με όλες αυτές τις απαγορεύσεις, ποιος έρχεται να με επισκεφθεί στη «φυλακή»; Εκείνος που με αγαπάει πιο πολύ! Ο πιο στοργικός Πατέρας, Εκείνος που κρατάει στην παλάμη Του ολόκληρο το σύμπαν, για να μου δείξει τη στοργή και την αγάπη Του.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΩ.

 

ΕΝΑ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  ΜΗΝΥΜΑ  ΣΕ  ΚΑΘΕ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΝΑ ΒΓΑΖΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΒΑΣΟΥΛΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ.

16 Oκτωβρίου, 1986

Eιρήνη σε σένα, αγαπημένη, αναπαύσου. 

Μην επιβαρύνεσαι άλλο, νιώθω πόσο κοπιάζεις.

Ένιωσα την Παρουσία Σου, έχεις εντείνει την Παρουσία Σου, Iησού.

Eγώ είμαι, έχω εντείνει την Παρουσία Mου για να καταλάβεις, Bασούλα. 

Γνωρίζω καλά τις δυνατότητές σου.

(Eκείνη τη μέρα ήμουν ιδιαίτερα κουρασμένη αλλά δεν σταμάτησα να γράφω και να διαβάζω. Ένιωθα την Παρουσία του Iησού παντού, προσπαθούσε κάτι να μου πει.)

22 Oκτωβρίου, 1986

Eγώ ο Θεός, χαίρομαι που σε έχω κοντά Mου. 

Σε αγαπώ, κόρη Mου, πίστευε σε Mένα. 

Σε λιγότερο από δύο μήνες θα μπορείς να Mε ακούς ευδιάκριτα¹ . 

Θα σου δώσω το στήριγμα που θέλεις. 

O σκοπός Mου είναι να σε καθοδηγήσω, θα κάνεις μεγάλες προόδους σε λιγότερο από δύο μήνες, γιατί αυτό είναι το θέλημά Mου. 

Eίμαι ο Διδάσκαλός σου, όλες οι διδασκαλίες Mου θα φωτίσουν την ψυχή σου. 

Mείνε κοντά Mου. 

Bασούλα, κάθε φορά που νιώθεις δυστυχισμένη, έλα σε Mένα και Eγώ θα σε παρηγορήσω γιατί είσαι η αγαπημένη Mου. 

Δεν θέλω να βλέπω κανένα από τα παιδιά Mου δυστυχισμένο, πρέπει να έρχονται σε Mένα κι Eγώ θα τα παρηγορήσω.

---

1 Πρόβλεψη που επαληθεύτηκε :μετά από έξι εβδομάδες μπορούσα να ακούω τη φωνή Του καθαρότερα.

              ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΕ .          

Πώς με Πλησίασε ο Άγγελός μου (συνέχεια)

Η Έρημος και Ύστερα η Πλήρης Εγκατάλειψη

Τώρα, ο Θεός ήθελε να Του παραδοθώ ολότελα. Ήθελε να ενωθώ μαζί Του και να γίνω δική Του. Ήθελε να με πλάσει και να με μεταμορφώσει. Δεν παραδινόμουν σύμφωνα με την επιθυμία Του γι’ αυτό έπρεπε να υποστώ έναν άλλου είδους εξαγνισμό, για να εγκαταλειφθώ πλήρως στο Θεό και να συμφιλιωθώ μαζί Του. Να τι έγινε: επικαλέστηκα το Θεό και προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν είχα καμιά απάντηση. Πανικοβλήθηκα και στράφηκα στον άγγελό μου, αλλά ούτε αυτός ήταν εκεί. Στη θέση του, ένιωσα γύρω μου μερικές ψυχές. Ήρθαν να με πλησιάσουν σαν ζητιάνες. Με παρακαλούσαν για προσευχές, ευλογίες και αγιασμό. Πήγα αμέσως στην εκκλησία και τους έφερα αγιασμό. Μου ζήτησαν να τις ραντίσω και το έκανα. Η χειρονομία μου αυτή έφερε κι άλλες ψυχές και σύντομα ένα πλήθος από ψυχές με τριγύριζε. Με έκπληξη είδα ότι αυτό τις ανακούφιζε και η χαρά τους ήταν μεγάλη. Μια απ’ αυτές μου ζήτησε να προσευχηθώ γι’ αυτήν εκείνη τη στιγμή και να της δώσω μια ευλογία. Δεν ήξερα με ποιο τρόπο κι εκείνη μου είπε να πω μια απλή προσευχή και να την ευλογήσω. Έκανα όπως μου το ζήτησε κι εκείνη με ευχαρίστησε χαρούμενη και με ευλόγησε κι αυτή. Όλα αυτά ήταν καινούργια για μένα, αλλά ένιωσα ότι οι ψυχές αυτές ανακουφίστηκαν και ευχαριστήθηκαν. Επωφελήθηκα για να τις ρωτήσω αν ήξεραν πού ήταν ο άγγελός μου, αυτός που η καρδιά μου είχε ήδη αρχίσει να αγαπά. Αλλά δεν πήρα καμιά απάντηση.

Κάθε μέρα που περνούσε μέσα σε αυτή τη μοναξιά έμοιαζε με χρόνο. Αναζητούσα την ειρήνη και δεν μπορούσα να την βρω. Ποτέ δεν ένιωσα τόση μοναξιά και εγκατάλειψη, αν και είχα γύρω μου πολλούς φίλους και γνωστούς. Ένιωθα σα να βρισκόμουν στην κόλαση. Πολλές φορές φώναξα τον άγγελό μου να γυρίσει κοντά μου, αλλά εκείνος είχε εξαφανιστεί. «Λαχτάρησα να ακούσω τη λαλιά του. Τον αναζήτησα και δεν τον βρήκα, του φώναξα κι αυτός δεν αποκρίθηκε.» (Άσμα ασμάτων 5, 6.) Επί τρεις ολόκληρες εβδομάδες περιπλανήθηκα στην έρημο, περισσότερο νεκρή παρά ζωντανή, ωσότου δεν μπόρεσα να το αντέξω άλλο και μέσα σε αυτή τη φοβερή νύχτα που υπέφερε η ψυχή μου, φώναξα κλαίγοντας με όλη μου την καρδιά και όπως ποτέ πριν στο Θεό: «Πατέρα!!...πού είσαι; Πατέρα; Γιατί με άφησες; Ω, Θεέ μου, πάρε με! Πάρε με και κάνε με ό,τι θέλεις! Εξάγνισέ με για να μπορέσεις να με χρησιμοποιήσεις!»

Σε αυτή τη διαπεραστική κραυγή που βγήκε από τα μύχια της καρδιάς μου, άνοιξε ξαφνικά ο ουρανός και η φωνή του Πατέρα, σαν βροντή, γεμάτη συγκίνηση, μου απάντησε: «ΕΓΩ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!». Τα λόγια αυτά ήταν σαν βάλσαμο για τις βαθιές πληγές της ψυχής μου και αμέσως με γιάτρεψαν. Στα λόγια αυτά που πρόφερε ο Θεός ένιωσα την απέραντη Αγάπη Του.

Αμέσως μετά απ’ αυτά τα λόγια αγάπης, ένιωσα σα να έβγαινα από έναν ανεμοστρόβιλο μέσα σ’ έναν ωραίο γαλήνιο κήπο. Ο άγγελός μου φάνηκε ξανά και με μεγάλη στοργή άρχισε να περιποιείται τις πληγές μου, τις πληγές που δέχτηκα καθώς διέσχιζα νύχτα την ατέλειωτη αυτή έρημο. Ο Θεός μου ζήτησε τότε να ανοίξω την Αγία Γραφή και να διαβάσω. Το πρώτο εδάφιο που διάβασα μου έφερε δάκρυα και με έκανε να μεταστραφώ, γιατί μου αποκάλυψε με τρόπο εκπληκτικό την Καρδιά του Θεού. Διάβασα στην Έξοδο 22: 25, 26 αυτά τα λόγια:

«Αν πάρεις το πανωφόρι κάποιου για ενέχυρο, φρόντισε να του το επιστρέψεις πριν δύσει ο ήλιος, γιατί είναι το μοναδικό του σκέπασμα, με το οποίο προστατεύεται από το κρύο. Με τι θα κοιμηθεί; Αν μου φωνάξει για βοήθεια, εγώ θα τον ακούσω, γιατί είμαι σπλαχνικός». (Αυτό έγινε το Πάσχα του 1986.)

Ο Θεός, για δικούς Του λόγους, δεν μου εξήγησε αμέσως τι συνέβη αυτές τις τρεις εβδομάδες, αλλά πολύ αργότερα, στις 22 Δεκ. 90, μου έδωσε την εξήγηση. Αυτά είναι τα δικά Του λόγια:

«...Η Καρδιά Μου, μια άβυσσος Αγάπης, σε καλούσε. Είχες συσσωρεύσει στην Καρδιά Μου τη μια λύπη πάνω στην άλλη, τη μια προδοσία πάνω στην άλλη. Πάλευες μαζί Μου, ασθενικό πλασματάκι... αλλά ήξερα ότι η καρδιά σου δεν ήταν δίγνωμη καρδιά και από τη στιγμή που θα την κατακτούσα, θα γινόταν ολοκληρωτικά δική Μου. Προϊόν της εποχής σου, πάλευες μαζί Μου, αλλά μέσα στη μάχη σε ανέτρεψα, σε έσυρα στο χώμα και ως την έρημο, όπου σε άφησα μονάχη.

Σου είχα δώσει από την αρχή της ύπαρξής σου έναν φύλακα άγγελο για να σε φυλάει, να σε παρηγορεί και να σε οδηγεί, αλλά η Σοφία Μου πρόσταξε τον φύλακα άγγελό σου να σε αφήσει να αντιμετωπίσεις την έρημο μονάχη σου. Είπα: «θα ζήσεις παρά τη γύμνια σου!» ² Επειδή κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του, ³ ο Σατανάς θα υπερίσχυε πλήρως και θα σε είχε εξοντώσει. Η προσταγή Μου δόθηκε και σ’ αυτόν επίσης. Του απαγόρευσα να σε αγγίξει. Τότε, μέσα στον τρόμο σου Με θυμήθηκες, κοίταξες ψηλά στον ουρανό γυρεύοντάς Με απεγνωσμένα. Οι θρήνοι σου και οι ικεσίες σου διέκοψαν ξαφνικά τη νεκρική ηρεμία που σε περιέβαλλε και οι έντρομες κραυγές σου διέσχισαν τους ουρανούς και έφτασαν στ’ αυτιά της Αγίας Τριάδος.

«Παιδί Μου!» η φωνή του Πατέρα, περιχαρής αντήχησε σε ολόκληρο τον ουρανό, απ’ άκρη σ’ άκρη. «Α... θα την κάνω τώρα να εισδύσει στις πληγές Μου ⁴ και θα της επιτρέψω να φάει το Σώμα Μου και να πιει το Αίμα Μου. Θα γίνει νύφη Μου και θα Μου ανήκει παντοτινά.

Θα της δείξω την αγάπη Μου γι’ αυτήν και στο εξής τα χείλη της θα διψούν για Μένα και η καρδιά της θα γίνει το δικό Μου προσκεφάλι. Κάθε μέρα θα υποτάσσεται πρόθυμα στη δικαιοσύνη Μου κι Εγώ θα την κάνω θυσιαστήριο της αγάπης Μου και του πάθους Μου. Εγώ μόνο θα είμαι η μόνη της αγάπη και λατρεία και θα την στείλω με το μήνυμά Μου στα πέρατα του κόσμου για να κατακτήσει έναν άθρησκο λαό, ένα λαό που δεν είναι καν δικός της. Και θεληματικά θα σηκώσει τον Σταυρό Μου της Ειρήνης και της Αγάπης, βαδίζοντας το δρόμο του Γολγοθά» .

«Κι Εγώ, το Άγιο Πνεύμα, θα την επισκεφθώ για να της αποκαλύψω την Αλήθεια και τα απόκρυφα μυστικά Μας. ⁵ Θα υπενθυμίσω στον κόσμο, διαμέσου της, ότι το μεγαλύτερο απ’ όλα τα δώρα είναι η ΑΓΑΠΗ. 

«Ας ⁶ γιορτάσουμε λοιπόν! Όλος ο ουρανός ας πανηγυρίσει!»

Ο Θεός μου έδωσε ένα όραμα για να αντιληφθώ καλύτερα. Με έκανε να καταλάβω γιατί ο Σατανάς ήταν τόσο επιθετικός απέναντί μου. Όσο δεν είχα πλήρως μεταστραφεί, ο διάβολος δεν με ενοχλούσε και μάλιστα φαινόταν ικανοποιημένος. Δεν φανέρωνε καμιά επιθετικότητα. Τη στιγμή όμως που ένιωσε ότι στρεφόμουν προς το Θεό και θα με έχανε, επιτέθηκε στην ψυχή μου.

Να ποιο ήταν το όραμα: Στεκόμουν σε ένα δωμάτιο και είδα ένα φίδι (ο Σατανάς) να σέρνεται. Απ’ ό,τι φαίνεται, το φίδι ήταν το κατοικίδιο ζώο μου αλλά, όπως είχα πάψει να ενδιαφέρομαι, σταμάτησα να το ταΐζω. Πεινασμένο και σαστισμένο, βγήκε από την τρύπα του σε αναζήτηση τροφής. Το είδα που πήγαινε προς το πιάτο του κι εκεί βρήκε δύο ρώγες σταφύλι. Το φίδι τις κατάπιε αλλά δεν φάνηκε να χόρτασε. Στο μεταξύ, άρχισε να νιώθει ότι τα αισθήματά μου απέναντί του είχαν αλλάξει κι ότι τώρα αντί για φίλος του ήμουν εχθρός του. Ήξερα ότι γι’ αυτό το λόγο θα προσπαθούσε να με σκοτώσει. Φοβήθηκα, αλλά εκείνη τη στιγμή φάνηκε ο φύλακας άγγελός μου και με ρώτησε αν είχα κάποιο πρόβλημα. Του είπα για το φίδι. Μου είπε ότι θα φρόντιζε γι’ αυτό. Δίστασα αν θα έπρεπε ή όχι να πάρω μέρος στη μάχη και αποφάσισα ότι θα έπρεπε να βοηθήσω τον άγγελό μου και να συνεργαστώ μαζί του. Ο άγγελός μου πήρε μια σκούπα, άνοιξε μια πόρτα που οδηγούσε έξω και μετά πήγε στο φίδι και το πέταξε έξω. Έκλεισε με δύναμη την πόρτα κι εμείς κοιτάξαμε από το παράθυρο για να δούμε πώς θα αντιδρούσε το φίδι. Αυτό πανικοβλήθηκε. Το είδαμε να κατευθύνεται πάλι προς την πόρτα, αλλά η πόρτα ήταν σφαλισμένη. Τότε κατέβηκε με ταχύτητα τη σκάλα και βγήκε στο δρόμο. Μόλις γλίστρησε έξω, μεταμορφώθηκε σε έναν τεράστιο άσχημο βάτραχο και ύστερα σε πνεύμα δαιμονικό. Τότε έγινε συναγερμός κι ο κόσμος το έπιασε και το έδεσε.

---

1 When I was a teenager, I used to see with the eyes of my soul many souls surrounding me. When I saw these souls then, I would say to myself, "Ah, again here are the dead people." They filled the room I was in. They seemed to sit close to each other on the floor. I felt they enjoyed my presence. All of them seemed alike. They appeared thin with no hair and grayish in their looks. Their whole self was grayish like ash. They did not make any sound and in fact they seemed like they did not want to disrupt me. This was a very common scene that occurred for several years. Later on, Jesus explained all this to me. He said that these souls were waiting for my prayers when I would be converted.
2 Έγινα «γυμνή» όταν ο φύλακας άγγελός μου και ολόκληρος ο ουρανός μου γύρισαν την πλάτη.
3 Εγκαταλειμμένη από τον ουρανό.
4 Τώρα μίλησε ο Υιός.
5 Η Αγία Τριάδα.
6 Μίλησε η Αγία Τριάδα.