ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ , ΤΟΤΕ Η ΨΥΧΗ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ

Η αρρώστια είναι βασανιστικό πράγμα.
Φέρνει ταραχή στον άνθρωπο, που σωρεύει σκέψεις, που η μία είναι σκοτεινότερη της άλλης.
Η καρδιά και τα χείλη είναι έτοιμα να γογγύσουν, να βλασφημήσουν.
Αλλά ο πιστός Χριστιανός, αλλιώς αντιμετωπίζει την αρρώστιά του.
Την υποφέρει με γενναίο φρόνημα.
Όχι μόνο δεν λυπάται, αλλά προσπαθεί να χαίρει για το γεγονός αυτό.
Προσπαθεί να χαίρει, γιατί βλέπει σε αυτό μια ευκαιρία προς εξαγνισμό της ψυχής από τις αμαρτίες της.
Οφείλει να χαίρει, γιατί τώρα δεν ικανοποιεί τα πάθη που θα ικανοποιούσε αν ήταν υγιής σωματικά.
Βλέπει την αρρώστια του σαν ένα Σταυρό, σαν την οδό την στενή και τεθλιμμένη, που οδηγεί στον Θεό.
Με αυτές τις σκέψεις, ο πιστός υπομένει την αρρώστια με ένα γλυκό αίσθημα, με ειρήνη βαθειά.

Όπως ακριβώς το χρυσάφι όταν χωνευτεί μέσα στο πυρ, αποβάλλει την σκουριά και εξέρχεται καθαρό, έτσι και ο άνθρωπος, εάν είναι ασθενής και ευχαριστεί τον Θεό, αποβάλλει τις αμαρτίες του.

Οι αρρώστειες και γενικά οι θλίψεις που επιτρέπει ο Θεός, είναι μέσα έκφρασης του ελέους Του και της ευσπλαγχνίας Του για μας.
Όπως τα πικρά φάρμακα, τους άρρωστους τους ωφελούν πιο πολύ από τα γλυκίσματα, έτσι και αυτές βοηθούν εκείνους που τις υπομένουν στη σωτηρία και στην αιώνια ευτυχία πιο πολύ από τα θαύματα!
Συχνά, πολύ συχνά, μια ασθένεια είναι πιο μεγάλη ευεργεσία από ένα θαύμα!
Η αρρώστεια είναι τόσο ουσιώδης ευεργεσία, ώστε η απαλλαγή μας από αυτή (έστω και με θαύμα!) να μας βλάπτει, αφού αφαιρεί ένα πιο μεγάλο αγαθό• ένα αγαθό που με κανένα τρόπο δεν μπορεί να συγκριθεί με το πρόσκαιρο αγαθό, που μας προσφέρει με θαύμα η θεραπεία μας από κάποια αρρώστια.

Αν αρρωστήσατε από υπαιτιότητά σας, μετανοήστε ενώπιον του Θεού και ζητήστε Του συγχώρεση, επειδή δεν φυλάξατε το δώρο της υγείας, το δώρο που Εκείνος σας πρόσφερε.
Αν πάλι η αρρώστια, σας παραχωρήθηκε από τον Κύριο - γιατί τυχαία τίποτα δεν γίνεται - ευχαριστήστε Τον εγκάρδια.
Και η αρρώστια βλέπετε είναι Θείο Δώρο, γιατί ταπεινώνει, μαλακώνει την ψυχή.

Όταν η σάρκα σου δοκιμάζεται από αρρώστειες, να θυμάσαι, ότι αυτό που υποφέρει και εξασθενεί, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της σωτηρίας σου.
Για αυτό πρέπει να υπομένεις τις αρρώστειες με γενναιότητα, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος για χάρη μας, υπόμεινε Σταυρό και θάνατο.
Να θυμάσαι ακόμα, πως όλες οι αρρώστειες είναι κολασμός που επιτρέπει ο Θεός για τις αμαρτίες μας, μας καθαρίζουν, μας συμφιλιώνουν με τον Θεό και μας οδηγούν πίσω στην Αγάπη Του.
Να θυμάσαι τέλος, πως τον καιρό της αρρώστειάς σου, ο ίδιος ο Κύριος είναι μαζί σου.

Τώρα, το πως συντελεί στη σωτηρία μας ο,τιδήποτε παραχωρεί ο Κύριος, μόνο Εκείνος το γνωρίζει.
Εμείς συνήθως δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.
Στέλνει λ.χ. μια συμφορά άλλοτε για να μας παιδαγωγήσει, άλλοτε για να μας αφυπνίσει πνευματικά, άλλοτε για να μας γλυτώσει από ένα μεγαλύτερο κακό, άλλοτε για να μας αυξήσει τον ουράνιο μισθό, άλλοτε για να μας απαλλάξει από κάποιο πάθος κ.ο.κ.
Εσύ, λοιπόν, ν' αναλογίζεσαι τις αμαρτίες σου και να λες: «Δόξα σ' Εσένα, Κύριε.

Δεν είναι καλό να προσεύχεται κανείς απαιτητικά για την θεραπεία της ασθενείας του, αφού δεν γνωρίζει αν αυτή τον συμφέρει ή όχι.
Να προσεύχεται και να λέει στον Θεό: ''Κύριε, στα χέρια Σου βρίσκομαι, ελέησέ με σύμφωνα με το θέλημά Σου.
Και αν με συμφέρει, θεράπευσέ με σύντομα''.