ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ, ΣΕΡΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ.

Σήμερα πάλι, ενώ προσευχόμουν τα λυπηρά μυστήρια, εβίωσα μέρος από το Πάθος του Κυρίου. Εβίωσα μέρος από την αγωνία Του στη Γεθσημανή και μέρος από τη Σταύρωση.

Παιδί Μου, εισχώρησε βαθύτερα στις Πληγές Μου, άκουσε τους κτύπους της Καρδιάς Μου... Η αγάπη Μου για σένα έγινε παράφορη μέχρι σημείου να θέλω τώρα να συμμετέχεις στο Πάθος Μου. Αγάπα Με όπως σε αγαπώ.

 Το Πάθος Μου επαναλαμβάνεται καθημερινά.

 Κάθε μέρα που περνά, σέρνομαι στο δρόμο του

Γολγοθά απ' αυτούς που δεν ακολουθούν πια το Δρόμο Μου.

 Οι αγωνίες Μου πολλαπλασιάζονται βλέποντας τα παιδιά Μου να κατευθύνονται στην αιώνια καταδίκη. 

Η Καρδιά Μου βυθίζεται σε απερίγραπτο πόνο παρατηρώντας τόση αχαριστία πάνω σ'αυτή τη γη.

Το Σώμα Μου μαστιγώνεται ανελέητα, υποφέρω. 

Κι όμως είχα γεμίσει τα σπίτια τους με αγαθά, τους είχα δώσει την Ειρήνη Μου. 

Τους αγάπησα και τους αγαπώ ακόμη με Πάθος κι όμως αυτοί οι ίδιοι Με στεφανώνουν με ένα ακάνθινο στεφάνι. 

Στέκομαι μπροστά τους σαν Ζητιάνος με την Καρδιά Μου στο Χέρι, παρακαλώντας τους, αλλά αντί για μια ευγενική ματιά Με εμπαίζουν, Με φτύνουν, Με χλευάζουν, Με χτυπούν στο κεφάλι και Με σέρνουν βίαια στο Λόφο, όπου Με ξανασταυρώνουν. 

Αργοπεθαίνω και το Αίμα Μου χύνεται ασταμάτητα. Κάθε μέρα ξανασταυρώνομαι από τους αμαρτωλούς. 

Χρειάζομαι ανάπαυση, θα Με αφήσεις να αναπαυθώ; Πάρε το ακάνθινο Στεφάνι Μου, τα Καρφιά Μου και το Σταυρό Μου... Δεν έχεις τίποτε να Μου πεις;

Κύριέ μου, Αγαπημένε μου,
Εσύ που μου εμπιστεύθηκες
τα πολυτιμότερα Κοσμήματά Σου,
Εσύ που με περιέβαλες με
την Αγάπη και την Τρυφερότητά Σου,
Εσύ που σκόρπισες πάνω μου
σαν μύρο τις Διδασκαλίες Σου και
με ευωδίασες με το Άρωμα Σου,
χαίρομαι στην Παρουσία Σου.
Μου έδωσες το Δώρο της Αγάπης Σου,
μου έδωσες το Δώρο του Πάθους Σου
κι εγώ, μέσα στη φτώχεια μου,
δεν έχω να Σου προσφέρω
παρά μόνο τις ευλογίες μου,
τη θέλησή μου, την ψυχή μου
και την καρδιά μου.