Βασούλα, η αγωνία Μου για τις ψυχές που βαδίζουν στο σκοτάδι, ψυχές σπιλωμένες, πληγώνει την Καρδιά Μου. Βασούλα Μου, βρίσκομαι έξω από την πόρτα τους και χτυπώ, αλλά εκείνες αρνούνται ν' ανοίξουν. Oι καθημερινές τους ασχολίες δεν αφήνουν θέση για το Σωτήρα τους και βυθίζονται σε ακόμη πυκνότερα σκοτάδια. Αν και τους έδωσα το χάρισμα της νόησης και της αντίληψης, δεν έχουν τη διάθεση ν' αλλάξουν, εφόσον Μου αρνούνται την είσοδο. Δεν απαιτώ τίποτε. Ζητώ μόνο λίγη αναγνώριση, λίγη αγάπη. Kατάλαβες, Βασούλα; Η δημιουργία τους ήταν χαρά για Μένα, αλλά πώς μπορεί να τα μάθουν όλ' αυτά, αφού Με έχουν αποκλείσει; Ναι, Βασούλα, αγάπα Με, Βασούλα Μου, Με παρηγορείς, επανόρθωσε για εκείνους, που δεν έχουν καμμιά αγάπη για Μένα.
O Ιησούς τα έγραψε αυτά για ένα άτομο της οικογενείας μου, που ήρθε να περάσει λίγες μέρες κοντά μας. Όταν άκουσε για τα μηνύματα, μου ζήτησε να της τα δείξω. Διάβασε μερικά από τα μηνύματα του Oκτωβρίου 1987, ύστερα τα άφησε και είπε μ' ένα χασμουρητό: "Σκέπτομαι, όταν φτάσω σε ηλικία σύνταξης, να φροντίσω τον κήπο μου και την πνευματική μου ζωή, όχι όμως τώρα." Ζήτησε να είναι παρούσα την ώρα που γράφω, για να ικανοποιήσει την περιέργειά της και να παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο. Αλλά της το αρνήθηκα. Κανένας δεν με βλέπει, εκτός εάν ο Θεός το επιτρέψει. Είναι ιερή στιγμή και δεν θα πρέπει να βεβηλωθεί από την περιέργεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου